Πολύ σπαραξικάρδιο και ελπιδοφόρο το σχόλιό σου Αμφιμονοσήμαντε αλλά πολύ ατυχές το παράδειγμά σου. Ο ναρκομανής ή ο τζογαδόρος κάνει κακό στον εαυτό του, όχι στους άλλους (άμεσα τουλάχιστον), ο τραμπούκος όμως κάνει κατά κύριο λόγο στους άλλους. Όντως κι εγώ διαφωνώ με άρθρα τέτοιου είδους που εμμέσως ηρωοποιούν άθλια άτομα, δε με ενδιαφέρει αν άλλαξαν ή όχι, αν όντως άλλαξαν (επίτρεψέ μου να αμφιβάλλω για την πλειοψηφία) καλώς άλλαξαν αλλά δε θα τους πούμε και ήρωες. Όσον αφορά το σχόλιό σου για τους πατεράδες αυτών, σε πληροφορώ ότι κακούς γονείς γενικά (είναι λίγο σεξιστικό να μιλάμε μόνο για τους πατεράδες) είχαν πολλοί και δεν εξελίχθηκαν έτσι. Μην το ρίχνουμε λοιπόν πάντα εκεί γιατί κουράζει αυτή η δικαιολογία. Θα προτιμούσα να δω και άρθρα με τους πραγματικούς ήρωες, αυτούς δηλαδή που αψήφησαν τους τραμπούκους ή που εξελίχθηκαν σε πραγματικά χρήσιμα μέλη της κοινωνίας, όπως επίσης κι εκείνους που με προσπάθεια και δυσκολίες πέτυχαν στη ζωή τους πολλά χωρίς να περάσουν από ένα στάδιο στη ζωή τους που έκαναν κακό στους άλλους για να αισθανθούν ανώτεροι.