Ναι, δεν καταλαβαίνω που ακριβώς είναι το πρόβλημα του αρθρογράφου. Η σκηνή μπορεί αισθητικά, σεναριακά και σκηνοθετικά να είναι κιτς , αλλά η Καλουτά ήταν πάρα πολύ καλή στον ρόλο της. Είχε φυσικότητα , χιούμορ , αυτοϋπονόμευση και μία επίγευση παρακμής , που δεν ξέρω αν το απαιτούσε σκηνοθετικά ο ρόλος , ή ήταν δικό της, πάντως ήταν το κάτι παραπάνω, που έσωσε μία πολύ προβληματική σκηνή . Και νομίζω ότι αυτό δείχνει και το μέγεθος μίας εξαιρετικά έμπειρης και καλής ηθοποιού: να σου κάνει κάτι με το απόλυτο τίποτα , που της έχεις δώσει..