#2Καταλαβαίνω πολύ καλά την πίκρα της δυσάρεστης παιδικής ηλικίας, και είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να τη διαχειριστεί κανείς. Μπορώ όμως να επαναλάβω τα λόγια μιας γαλήνιας φίλης, όταν πέρασα μια μεγάλη προσωπική απώλεια.Οι δοκιμασίες της ζωής είναι σαν ένα κατσαρολάκι με βραστό νερό. Αν ρίξεις μέσα ένα αυγό και το αφήσεις για ώρα, θα σφίξει πολύ. Έτσι κι εμείς πρέπει να προσέχουμε, ώστε η δοκιμασία από την οποία περνάμε να μην μας σκληρύνει. Αν κάνεις το ίδιο με ένα καρότο, θα μαλακώσει υπερβολικά. Πρέπει να έχουμε το νου μας, ώστε να μην αφήσουμε τον πόνο να μας κάνει μαλθακούς και αδύναμους.Αν ρίξεις όμως μερικούς κόκκους καφέ, αυτοί παραμένουν ίδιοι, αλλά παράγουν ένα μυρωδάτο, δυναμωτικό ρόφημα. Μ'αυτό θέλω να πω ότι πολλές φορές εξαρτάται από εμάς πώς θα διαχειριστούμε τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε, προκειμένου να μην επιτρέπουμε σ' ένα αρνητικό παρελθόν να καταδυναστεύει ένα δυνητικά θετικό μέλλον.Επίσης, ίσως να μην υπάρχει δίλημμα μεταξύ ξεπερνώ ή κουβαλώ. Ίσως "ξεπερνώ" σημαίνει "μαθαίνω να κουβαλώ πιο ανάλαφρα".