Πολύ μου άρεσε το Monroe tribute, σήμερα! :)Σε ο,τι αφορά το 7 καταθέτω τη δική μου εμπειρία, για όση αξία μπορεί να έχει: Μεγάλωσα με δύο γλώσσες μες στο σπίτι. Η μητέρα μου μας μιλούσε πάντα γερμανικά, ο πατέρας μου πάντα ελληνικά, μεταξύ τους μιλούσαν σχεδόν πάντα γερμανικά. Δεν ξέρω τί έκαναν ή κάνουν άλλα παιδιά που ζουν σε δίγλωσσο περιβάλλον, αλλά προσωπικά θυμάμαι πολύ καθαρά τη στιγμή που, με κάποιο άγχος, συνειδητοποίησα ότι πλέον έπρεπε να προσαρμόσω τη σκέψη μου σε έναν ταχύ ρυθμό για να ανταποκριθώ καλύτερα στις σχολικές απαιτήσεις. Αυτό συνέβη στην πρώτη τάξη του δημοτικού. Συνέχιζα λοιπόν να σκέφτομαι πότε στα γερμανικά και πότε στα ελληνικά, αλλά στο σχολείο απαντούσα πια μόνο ελληνικά, όσο κι αν καμιά φορά μου ερχόταν πιο εύκολη η απάντηση στα γερμανικά. Δεν ξέρω τί συμβαίνει στα παιδιά που μεγαλώνουν σε μονόγλωσσο περιβάλλον, αλλά σε μένα η όλη διαδικασία με έβαλε από νωρίς σε ένα καλούπι γρήγορης σκέψης και ταχείας αντίδρασης, γεγονός που με βοήθησε πάρα πολύ στη μετέπειτα ζωή μου.
