Απεργία την Πρωτομαγιά

Η ανάγκη ενός παχύσαρκου ατόμου να αποδείξει ότι είναι εξίσου ''ικανός'' (σε σχέση με κάποιο ''κανονικού'' βάρους) σε όποια κοινωνική και προσωπική έκφανση της ανθρώπινης οντότητας, είναι αποτέλεσμα της αποστροφής που επιδέχονται σε πολλούς τομείς της προσωπικής και κοινωνικής τους ζωής. Και αυτή είναι η λυπηρή πραγματικότητα.. Μια πραγματικότητα που καλώς ή κακώς ανάγεται στο γεγονός ότι ένας παχύσαρκος άνθρωπος είναι, ή πιθανόν τείνει να γίνε, λιγότερο ''αποδοτικός''.Η υγεία δεν είναι ποτέ υποκειμενική. Είναι μεν πολυδιάσταση αλλά ποτέ υποκειμενική. Και αυτό γιατί τόσο η οργανική όσο και η ψυχική της κατάσταση αποτυπώνεται στο σώμα, εκφάζεται στη συμπεριφορά και εκτιμάται ιατρικά. Και παχυσαρκία είναι νοσηρότητα. PERIOD! Βασικός κανόνας θερμοδυναμικής: όταν τρως παραπάνω από όσο καταναλώνεις--> θα παχύνεις--> θα παχύνεις πολύ--> eventually θα νοσήσεις!Αυτό δε σημαίνει ότι ένας παχύσαρκοςι δε μπορεί να εργαστεί, να χορέψει, να τρέξει, να ερωτευτεί, να είναι όμορφος/η, αρεστός/η.. Αλλά δεν μπορεί να θεωρηθεί υγιής (ως επι τω πλειστον). Και δεν είναι τα 3 και τα 5 κιλά παραπάνω.. Είναι τα 10 και τα 20 και βάλε κιλά παραπάνω, και η εικόνα που εξωραίζεται στις παραπάνω εικόνες.Η αγάπη για το σώμα μας μεταφράζεται σε αγάπη του να θέτουμε την υγεία μας σε Νο1 priority. Το να επιδεικνύεται με χάρη την παχυσαρκία και να αντιμετωπίζεται σαν επιλογή του τύπου ''έτσι γουστάρω'' και ''έτσι μ'αρεσει'' μόνο λαθος μηνύματα στέλλει και διαιωνίζει ένα φαινόμενο το οποίο όσο σκληρό και αν ακούγεται καταλήγει σε ''αναπηρία'', σωματική και μη.Τα αισθήματα μειονεξίας και ο κοινωνικός αποκλεισμός που συχνά βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι είναι επίσης κατακριτέα. Συνήθως από εκεί πηγάζει η ανάγκη δημιουργίας ''κινημάτων'' και ''project'' που αναπαριστάνουν την παχυσαρκία σαν αναξάρτητο κοινωνικό group που διαδηλώνει την επιθυμία του να ακουστεί, να αποδεχθεί και να αρέσει. Καταλήγω σε αυτό που θεωρρώ αυτονόητο. Όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτου βάρους πρέπει να επιδέχονταιι τον ίδιο σεβασμό και να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες, αλλά τα άκρα δεν πρέπει ποτέ να ''χαιδεύονται'' κοινωνικά. Αντί αυτού ας προωθηθεί πως να μάθει ο κόσμος να εκτιμά και να αγαπά το σώμα του, μια μηχανή που πλασμένη με τόση μαεστρία, με τόσες δυνατότητες και τόση ομορφιά.. πώς να το φροντίζει, να το δυναμώνει, να το χρησιμοποιεί σωστά, να το κρατάει όσο το δυνατόν πιο υγιές..
Σχολιάζει ο/η