Θα διαφωνήσω, Mentalist. Οι πωλήσεις του ''Διφώνου'' άρχισαν όντως να πέφτουν αισθητά στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 2000, όταν ανέλαβε ο ''ρομαντικός'' Κουμπιός, ο οποίος έκανε κάτι τρομερά ρηξικέλευθο: Πήγε κόντρα στις μεγάλες εταιρείες κι εκεί που το περιοδικό επί Βλαβιανού, στα πρώτα του βήματα, ήταν παράρτημα της MINOS και της Universal (ίσως να μη γινόταν κι αλλιώς), αυτός έκανε εξώφυλλα ολότελα άγνωστες φάτσες καλλιτεχνών: θυμάμαι χαρακτηριστικά εκείνο το τεύχος στα περίπτερα με τον Μανώλη Πάππο και τη Βάσω Αλλαγιάννη. Κι επειδή ήμουν συντάκτης του ''Διφώνου'' από το 2002 μέχρι το κλείσιμο του, για την ιστορία λέω πως δύο τεύχη κατάφεραν να του δώσουν το φιλί της ζωής: το ένα ήταν με το αφιέρωμα στη Φλέρυ Νταντωνάκη, που από τις 9.000 πήγε σχεδόν στις 30.000 πωλήσεις, και το άλλο ήταν, στα τελευταία χρόνια του, με εξώφυλλο την Αρβανιτάκη και CD Μαρία Δημητριάδη. Αντιθέτως, το τεύχος με εξώφυλλο και CD Νταλάρα είχε πάει απλά συμπαθητικά το 2007. Σε όλα τα άλλα, αναφορικά με την πορεία και τις συνεργασίες του Νταλάρα, συμφωνώ 100%. Τό'γραψα κι εγώ, άλλωστε, ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης σε τίποτα δεν άλλαξε από επαγγελματικής - αισθητικής άποψης.