εμένα όταν ήμουν μικρή και δεν ήθελα να φάω οι γονείς μου με απειλούσαν, εκβίαζαν, δωροδοκούσαν και όταν δεν έπιαναν αυτά με χτυπούσαν ή με τάιζαν μέχρι να κάνω εμετό. Στο τέλος πάντα θα μου έκαναν ένα πιάτο μακαρόνια για να ¨μη πεθάνω¨.Δεν είχα προβλήματα υγείας απλά ήμουν πολύ αδύνατη. Τώρα που μεγάλωσα δεν είμαι πλέον πολύ αδύνατη αλλά στα κανονικά κιλά για το υψος μου και ευτυχώς δεν έχω κάποια διατροφική διαταραχή.Το έξτρα το δικό μου είναι το αλκοολ και τα τσιγάρα, δεν κατάφερα ποτέ να φάω καινούργιο φαγητό.Δεν το θεωρώ "κουσουρι" είμαι μια χαρά στην υγεία μου, μόνο που απ' τα 18 που ζω μόνη μου έως σήμερα η κακοποίησή μου συνεχίζεται σχεδόν καθημερινά όχι πλέον από τους γονείς μου, αλλά απ'όλο σχεδόν το περιβάλλον μου (διαφορετικοί άνθρωποι κάθε λίγα χρόνια) οι οποίοι με απόλυτη φυσικότητα με κατακρίνουν για τη διατροφή μου αδυνατώντας να δεχτούν ότι -είμαι υγιής-'οτι δεν πεινάω όλη την ώρα-ότι τρώω τόσο ανθυγιεινά και δεν παχαίνω- ότι δεν έχω κάνει δίαιτα (πως να κάνω, δεν μ'αρέσει τίποτα!)Μου υπόσχονται ότι τα κιλά θα τα βάλω μαζεμένα και να κάνω καμιά αίματος γιατί η χοληστερίνη μου θα 'ναι 220. (δεν είναι)Πρέπει κάθε μέρα να απαντάω στο τι θα φας σήμερα και να χαμογελάω στα "πάλι? θα σου φυτρώσει στο στομάχι"Δεν πάω ποτέ για φαγητό σε σπίτια 'αλλων γιατί βαράθηκα να απολογούμαι σε όλους πως "συγνώμη αλλά δεν την τρώω την καρυδόπιτα/παστίτσιο/γεμισταΚΑΙ ΠΩΣ ΖΕΙΣ????ζω μες στο ρατσισμό. συγνώμη για το κατεβατό αλλά είμαι μειονότητα και δεν μπορώ να περάσω κάθε μέρα της ζωής μου απαντώνταςΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΤΟΣΑ ΞΕΡΑΝ ΤΟΣΑ ΕΚΑΝΑΝ έτσι κι αλλιώς δεν έχω να απολογηθώ ούτε να δώσω εξηγήσεις σε κανέναν. Μακάρι απλά να με άφηναν ήσυχη.
