#2Βρίσκω εξαιρετική την απάντηση της Λένας.Πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, μια ιδέα είναι να αναφέρεις στο παιδί παραδείγματα σπουδαίων επιστημόνων που ήταν βαθειά θρησκευόμενοι, όπως ο Μέντελ ή ο Παστέρ. Απλοϊκό ίσως και δεν μπαίνει στην ουσία της συζήτησης, όμως είναι ένα ιστορικό δεδομένο. Δεν είναι η προσωπική σου/μου άποψη, οπότε δεν τίθεται καν θέμα για το αν δικαιούσαι να επηρρεάσεις το παιδί με δικές σου ιδέες. Έξυπνο παιδί είναι, θα καταλάβει.Επίσης, αν στην κουβέντα με το παιδί αντιληφθείς ότι αυτές τις σαχλαμάρες ΔΕΝ του τις λένε οι γονείς του, ίσως θα ήταν σκόπιμο να τους ενημερώσεις. Εγώ στη θέση του θα το εκτιμούσα.Καλές γιορτές!