Κατά τη γνώμη μου, οι μομφές της Κ. Διαβάτη εγείρουν ένα σημαντικό ζήτημα που συμβαίνει στο χώρο του πολιτισμού και του θεάτρου. Άνθρωποι ημιμαθείς, ηθοποιοί ατάλαντοι και λαϊκιστικά σενάρια, αποθεώνονται, γίνονται ινδάλματα και ακόμη χειρότερα πρότυπα. Ουσιαστικότερη αστυνομία θεάματος από το κοινό δεν υφίσταται. Αυτό έχει τη δυνατότητα να ανυψώσει και να κατεδαφίσει ανθρώπους. Όταν όμως έχουμε βομβαρδιστεί από τέτοια πρότυπα, σε σημείο που να καθίστανται αυτά αναγκαίο καθεστώς. Ο χώρος της υποκριτικής απαιτεί σταχυολόγηση. Διότι σήμερα το θέατρο δεν παιδεύει το κοινό, αλλά το διασκεδάσει με εφήμερα σχόλια! Συγκεκριμένα, δεν έχουμε ανάγκη τον Σάκη να ενσαρκώνει τις Βάκχες. Απλώς, μπορεί καθώς αποτελεί μέρος του συστήματος, εκείνου το οποίο χειραγωγεί τις μάζες με εύπεπτες υποκουλτούρες, την ίδια στιγμή που δεκάδες αξιόλογοι ηθοποιοί μένουν στην ανεργία. Οπότε οι ρήσεις της Χρυσούλας Διαβάτη χρίζουν επιτακτικής πραγμάτωσης. Όχι για την ίδια, για εμάς !
Σχολιάζει ο/η