Θαυμάζω την ψυχραιμία σας (γενικά, όχι για το συγκεκριμένο σχόλιο), θέλει κουράγιο να γράφεις την άποψη σου (και) σε ανθρώπους που όχι μόνο δεν θέλουν να την ακούσουν, να την σκεφτούν ή να κάνουν ένα βήμα πίσω να δουν μήπως δεν βλέπουν κάτι από την εικόνα, αλλά είναι με το δάχτυλο στην σκανδάλη (ε.. συγγνώμη στο πληκτρολόγιο) να ειρωνευτούν, να λοιδορήσουν, να μειώσουν.Αυτό με το οποίο απορώ βέβαια, πραγματικά το λέω και όχι ειρωνικά, τι ακριβώς υπερασπίζονται, τι πρεσβεύουν, σε τι πιστεύουν ακριβώς, τι μάχη θεωρούν ότι πρέπει να δοθεί στις μέρες μας και για ποιο σκοπό; Χρειάζεται κάποια μάχη;Είναι άραγε η μάχη "της μεταρρύθμισης", της σιωπής, της προσωπικής σκληρής μάχης της καθημερινότητας χωρίς κάποια παραπάνω ανάμειξη ή κάποια άλλη που αγνοώ;Μου έκανε εντύπωση από παλιά εδώ, δεν μας ενοχλούσε ο φασισμός, αλλά οι αντιφασίστες στον Μάλαμα που δεν χτύπησαν κουδούνι, η έλλειψη πολιτικής ορθότητας είναι αυτό με το οποίο "χάνεις το δίκιο σου", ακόμα και αν αυτό σημαίνει θάνατος ή χάος, άλλωστε, με αυτήν την πολιτική ορθότητα σφάζουν στα λόγια τους, με πάρα πολύ ευγενικό τρόπο και πίσω από χαμόγελο, βγαίνει η πιο αυταρχική φωνή. Από μένα, αν και σε κάποια σημεία διαφωνώ ή θεωρώ υπερβολλή, χίλια μπράβο για το άρθρο, χρειάζεται και ο αντίλογος στην Lifo.