Μόλις αναλύσαμε τους λόγους που σας τσούζει τόσο. Και φυσικά κανένα κράτος δεν τον λυπήθηκε, το κράτος ήθελε να τον ξεσκίσει από την πρώτη στιγμή, όπως από τότε που οι μπάτσοι εφάρμοσαν εναντίων του βασανιστήρια και ήταν τόσο σίγουροι για την ατιμωρησία τους, που τον φωτογράφησαν με σημάδια έντονου ξυλοδαρμού, αλλά τότε κανείς από τους φασιστο-φιλελέδες δεν ενδιαφέρθηκε για την "κατάλυση της νομιμότητος" που ως άλλοι Γεώργιοι Παπαδόπουλοι επικαλείστε με αυστηρό λόγο, θυμίζοντάς μου κάτι ρόλους συνταξιούχων στρατιωτικών σε ταινίες του '60. Και φυσικά δεν τον λυπήθηκε κανένα κράτος. Απλά έκλασε μέντες μπροστά στο τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης που αποκτούσε και διεθνείς προεκτάσεις, και στην πιθανότητα επικείμενης εξέγερσης. Η πλάκα είναι που με αυτή του τη νίκη, ξεσκέπασε όλη τη μπόχα των δήθεν επιχειρημάτων σας, δηλαδή των κουτοπονηριών που εφευρίσκατε όταν ο λόγος σας δεν ήταν "ψόφα βλαμμένο" και λοιπά, αλλά έψαχνε δικαιολογίες για τους μύχιους πόθους σας. Αυτή η ιστορία και η συντριπτική νίκη του Νίκου και του κομματιού της κοινωνίας που έχει την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά ως σημαία του έδειξε πάρα πολλά. Γιατί βγήκε στην επιφάνεια όλος αυτός ο εσμός των χαιρέκακων κάφρων που δυστυχώς, ζουν ανάμεσά μας, και διψούν για το αίμα των φτωχών, των εργαζόμενων και των μεταναστών και ειδικά των ανθρώπων που αντιστέκονται, ειδικά αν αυτοί είναι αποστάτες της τάξης τους ή της τάξης που υπερασπίζονται (της άρχουσας). Και αυτό ήταν το μεγάλο σας θέμα με το Ρωμανό, που σας έκανε και βγήκατε από τα καβούκια σας, αφήσατε προς το παρών το Ρέμο, το Ρουβά , τη Μενεγάκη και τη Μελέτη, και πήραν φωτιά τα πληκτρολόγιά σας, εκεί που σε καμάι άλλη υπόθεση δεν λαλάγατε , εκτός και αν ήταν να υπερασπίσετε τους πλούσιους και τα λαμόγια από τον "κακό Σύριζα" τους "απεργούς" ή ξέρω γω τι άλλο. Μα είναι δυνατόν ; Ένας γόνος της άρχουσας τάξης να έχει υιοθετήσει μία από τις ιστορικές ιδεολογίες των καταπιεσμένων (με την οπόια προσωπικά μπορεί να διαφωνώ, αλλά αυτό είναι άσχετο, από τη δική σας σχεδόν τα πάντα καλύτερα είναι) να βρίσκεται στη φυλακή προασπιζόμενος ένα βασικό δικαίωμα των φυλακισμένων, φτάνοντας μέχρις του σημείου να είναι έτοιμος να πεθάνει γι' αυτό ; Όλη η μανία του κόσμου σας εναντίων του. Όμως τελικά δεν φτάνει το σιχτίρι και οι κατάρες απ' το πληκτρολόγιο. Η ζωή νίκησε το θάνατο. Το συντηρητικό ακροδεξιό Σαμαρικό κράτος υποχώρησε άρον άρον μπροστά στην ψυχή αυτού του τύπου