Με απέραντο θαυμασμό και σεβασμό για τον Μένη Κουμανταρέα και τεράστια θλίψη για τον θάνατο του, ειδικά με αυτόν τον τρόπο, απευθυνόμενος (επίσης με σεβασμό), στον συντάκτη του άρθρου,«Ψηλός, λεπτός, με αέρινο έως πρόσφατα βάδισμα, κινούνταν με την ακρίβεια εκείνου που έχει τον απόλυτο έλεγχο του εαυτού του και του περιβάλλοντος».Αν και η περιγραφή της εικόνας του Μένη είναι απόλυτα ακριβής, αν ήταν, ας πούμε, κοντός, με κοιλίτσα αλλά παρά ταύτα σκεπτόταν και έγραφε τόσο καταπληκτικά, θα άλλαζε κάτι;Και ο Δον Κιχώτης (Αλόνσο Κιχάνο ο οποίος διάβαζε πολλά βιβλία), ψηλός με αέρινο βάδισμα ήταν που κινούνταν με την ακρίβεια εκείνου που (νόμιζε ότι) έχει τον απόλυτο έλεγχο του εαυτού του και του περιβάλλοντος αλλά αν δεν υπήρχε δίπλα του (σχεδόν αγκαζέ...), ο σύντροφος του ο (κοντόχοντρος) Σάντσο Παντσα να τον «προσγειώνει» κάθε λίγο και λιγάκι, τότε Θερβάντες όχι θα ολοκλήρωνε το έργο του σε δύο μέρη, αλλά με το ζόρι σε δύο κεφάλαια...