Φυσικά και οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε.Αντιστοίχως οι γείτονες είμαι σίγουρος πως οι γείτονες είναι σίγουρα πάρα πολύ κοντά μας, ιδίως σε θέματα φιλοσοφίας ζωής και λαϊκής παράδοσης και σίγουρα έχουν ιδιαίτερα πλούσια κληρονομιά. Η οργανωμένη εθνικιστική πολιτική της γείτονος είναι το πρόβλημα.Και η άρνηση του δικαιώματος των Ελλήνων Μακεδόνων στον αυτοπροσδιορισμό τους και στην ιστορική κληρονομιά τους.Αν λυθεί αυτό, θα μπορούσαν οι δυο λαοί να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι. Γιατί προφανώς το υπόβαθρο για να ανθίσει αυτή η σχέση υπάρχει. Και μακάρι να ανθίσει και να μοσχοβολήσουν οι ζωές μας στα δύστυχα, ταλαιπωρημένα Βαλκάνια.Βέβαια, δυστυχώς, αυτοί που 'οραματίστηκαν' την κατασκευή αυτής της διαμάχης (γιατί είναι κατασκευασμένη), αυτοί που φούσκωσαν τα μυαλά των γειτόνων για την διεκδίκηση του αρχαίου μακεδονικού παρελθόντος (γιατί δεν πιστεύω να νομίζει κανείς ότι το θέμα είναι ΤΟ όνομα μόνο - αν ναι είναι αδαής), δημιούργησαν μια πρωτοφανή στα παγκόσμια χρονικά διελκυστίνδα, όπου για πρώτη φορά, δυο λαοί ερίζουν για μια συγκεκριμένη πολιτιστική/ιστορική κληρονομιά. Για την ίδια ταυτότητα επί της ουσίας.Αυτή η συγκεκριμένη κληρονομία και ταυτότητα βέβαια (χωρίς καμία 'πατριωτική' φανφάρα) προφανώς δεν 'ανήκει' στην γείτονα. Ισως να μην ανήκει και πουθενά, αλλά είναι προφανώς πλησιέστερα στην Ελλάδα με την οποία έχει δεσμούς (γλωσσικούς, πολιτισμικούς, ιστορικούς κλπ.) παρά στην ΠΓΔΜ με την οποία δεν φέρει παρόμοιους δεσμούς. Ο συγκεκριμένος λαός έχει (άλλη, ενδεχομένως επίσης πλούσια και πολυσχιδή) ιστορική πορεία και ως εκ τούτου ταυτότητα.