#6: Τί να σου πω κι εγώ, βρε Aeroplane...αν σκέφτεσαι έτσι για τη συμβίωσή σας από τόσο νωρίς, που υποτίθεται ότι είστε ακόμη μες στα μέλια, τότε μήπως πράγματι είναι λίγο σκούρα τα πράματα; Εσύ σίγουρα βλέπεις και νιώθεις πράγματα που οι τρίτοι παρατηρητές δεν μπορούν, σε κάθε περίπτωση πάντως δεν είναι τυχαίο που εκφράζεις έναν τέτοιο προβληματισμό σ'αυτό το χρονικό σημείο. Από τη μια δηλώνεις ακόμη "πολύ ερωτευμένη", από την άλλη αναφέρεσαι στο πόσο πολύ διαφορετικοί είστε με το σύντροφό σου σε θέματα σπιτιού σε σημείο μάλιστα που σκέφτεσαι να χωρίσεις. Έτσι όπως μας τα περιγράφεις, αποκόμισα την εντύπωση ότι οι διαφορές σας είναι τόσο μεγάλες που γεφυρώνονται κάθε φορά με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Ωστόσο, -κατά τη γνώμη μου, πάντα-, μια ευτυχισμένη συμβίωση, όσες πετρούλες κι αν έχει, θα πρέπει γενικά να κυλάει αβίαστα, εύκολα και ήρεμα σαν ανοιξιάτικο ρυάκι. Αν κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει εξ ορισμού, αν η συγκατοίκηση δηλαδή μοιάζει με κουραστικό χείμαρρο γεμάτο βράχια, στροφές και καταρράκτες, όσο καλή διάθεση να έχει κανείς για υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, αναπόφευκτα έρχεται κάποια στιγμή που θα νιώσει μεγάλη πίεση και στεναχώρια. Και δεν περνάει μια ζωή τραβώντας έτσι το κουπί, καταλαβαίνεις...Ελπίζω να σε βοήθησα, καλή τύχη σε ο,τι αποφασίσεις! :)