Ο Χατζηδάκις απαντάει στα πλαίσια της απομυθοποίησης καταστάσεων και προσώπων, μιλάει προκλητικά ακριβώς για να προκαλέσει , απαξιώνει την ''ευκολία''΄στη τέχνη (απευθύνομαι σε ομάδες ανθρώπων κτλ), είναι εριστικός έχοντας επίγνωση όμως αυτού. Παρόμοια και ο δημοσιογράφος δεν τον αντιμετωπίζει σαν ανώτερο συνομιλητή αλλά ίσο, τον προκαλεί με τη σειρά του χωρίς να μένει στα κοινότυπα. Είναι σαν να δοκιμάζει ο ένας το όρια του άλλου αλλά δεν υποχωρεί κανένας. Πάντως σε καμιά περίπτωση ο Χατζιδάκις δεν ήταν ο απολιτίκ καλλιτέχνης ούτε το έργο του αιωρούνταν και αυτό πάνω από τη κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του. Ήταν λιγότερο ''θορυβώδες'' χωρίς να σημαίνει ότι αντίστοιχοι στρατευμενοι όπως ο Θεοδωράκης ήταν απλά ''θορυβώδεις''. Εμένα πάντως μου βγάζει αυτό, μία επιτηδευμένα ελιτίστικη συμπεριφορά. Πολύ σύνθετη κοσμοθεωρία για να αναλυθεί με σχόλια
Σχολιάζει ο/η