Συμφωνώ μαζί σου. Δεν είναι εύκολο να δεχτείς ότι ο αγαπημένος, ο άνδρας σου, ο πατέρας των παιδιών σου είναι γκει. Ούτε ότι είναι γυναικάς, ούτε ότι σηκώνει λίγο το χεράκι του και δίνει φαπες. Όμως στο τέλος ξέρεις πιο είναι το ακόμη πιο δύσκολο; Να πρέπει να μεγαλώσεις μόνη σου 3 μικρά παιδιά. Αυτο δεν είναι απλά δύσκολο, είναι ΆΘΛΟΣ για την γυναίκα που πρέπει αναγκαςτικα να το κάνει. Και είναι ακόμη δυςκολοτερο για ένα μικρό παιδάκι να πρέπει να μάθει να ζει σε μια οικογένεια που ο πατέρας είναι απών. Για αυτό πρέπει κάποιες φορές να είμαστε πολύ προσεκτικές με τα όποια σημάδια και να μην τα αγνοούμε γιατί στο τέλος οι μανάδες είναι αυτές που περνάνε τα πιο δύσκολα.