#7 Δε νομίζω ότι είναι σοκαριστικό να βλέπεις ότι είσαι άνθρωπος που περικλείει και αντιφάσεις, που έχει ατέλειες, που δε γνωρίζει και άριστα τον εαυτό του (ακόμα πιθανόν), που κάνει λάθη μεγάλα ή μικρά, που πέφτει σε αδιέξοδα κάποτε, που προβληματίζεται, που συγκρούεται εσωτερικά ή εξωτερικά ή ανάμεσα σ' αυτά τα δύο. Όλα τούτα είναι θα λέγαμε μέρος της εξέλιξης της ζωής, της αυτογνωσίας και της γνώσης των ανθρώπων. Κομμάτι της ωριμότητας - ή καλύτερα, της ωρίμανσης - συνιστά και η αναθεώρηση και η δουλειά που θα προηγηθεί και οι παρατηρήσεις/συνειδητοποιήσεις που σημειώνεις τώρα για να αρχίσεις να βελτιώνεσαι όπως εσύ νομίζεις και κρίνεις και όπως μπορείς. Απαίσια δεν είσαι - τουλάχιστον όχι γι' αυτό το λόγο, πάντως.Και, ναι, το κέρατο, όπως και κάθε πράξη άλλωστε, μπορεί να μην έχει μεγάλη σημασία ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ. Για την ακρίβεια, εμείς - ως υποκειμενικές, και ξεχωριστές, οντότητες ο καθένας - αποδίδουμε τη σημασία που εμείς θεωρούμε ότι έχει κάθε φορά.
