Παιδιά, η ειλικρίνεια με την ευγένεια έχει άμεση σχέση, ειδικά στη συγκεκριμένη ερώτηση. "Σαν άνθρωπος είμαι απίστευτα ειλικρινής, ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτό που θα έπρεπε (...) μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να δεχτούν την ωμή αλήθεια."Από αυτό εσείς τι καταλαβαίνετε; Εγώ καταλαβαίνω "σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτόν που είναι το όριο της ευγένειας". Διακρίνω τον τύπο ανθρώπου που σε προσβάλλει κατάμουτρα ενώ ταυτόχρονα χαμογελάει χαριτωμένα. Για παράδειγμα είχα μια φίλη που έκανε σχόλια του τύπου "Γλυκιά μου χωρίς παρεξήγηση, εγώ για το καλό σου στο λέω: αυτό που φοράς είναι απαίσιο, μην το ξαναβάλεις... αχ μωρέ, πάλι αυτή την αηδία έβαλες, κάπως πρέπει να σου μάθω λίγο από καλό γούστο και μόδα, χαχαχα." Ε κάποια στιγμή, εκεί που μιλούσε για τον εαυτό της και έλεγε πόσο αυθόρμητη και ειλικρινής είναι, και πώς αυτό καμιά φορά είναι ελάττωμα, όμως αυτή είναι, δε μπορεί να μην είναι ειλικρινής, της είπα κι εγώ ήρεμα πως το να λες την (αρνητική και προσβλητική) γνώμη σου για τις επιλογές του άλλου ΧΩΡΙΣ να σε ρωτήσει λέγεται ΑΓΕΝΕΙΑ, όχι ειλικρίνεια. Και πως όταν νομίζει πως είναι γλυκιά και αυθόρμητη, εγώ βλέπω ένα γαϊδούρι που δεν έχει τρόπους. Δεν της άρεσε, αλλά τι να κάνουμε, κι εγώ τη γνώμη μου με ειλικρίνεια της είπα.
