Δεν ξέρω αν έχει ιδιαίτερο νόημα να συζητηθεί στο παρόν αν ο L.C. ήταν ή δεν ήταν παιδόφιλος (ή είχε τέτοιες τάσεις). Σίγουρα πάντως, δεν μπορούμε να τον κρίνουμε, ακριβώς, με τα στάνταρτ του 21ου αι., που η φωτογραφία ενός γυμνού μωρού στα ίντερνετς μπορεί να προκαλέσει παροξυσμό επιφυλακτικότητας (και ίσως δικαίως ως ένα βαθμό;).Ενδιαφέροντα τα όσα αναφέρονται στη λήμα του Lewis Carroll, υπό την κατηγορία "Arguments against Dodgson being a paedophile" εντεύθεν .(Επίσης αν δεν απατώμαι στην εποχή του κυρίου τα 13 έτη στην Αγγλία αποτελούσαν νόμιμη ηλικία γάμου κ.λπ.).Απ΄τη δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει το υλικό (γραπτό και φωτογραφικό) το οποίο έχει χαθεί-καταστραφεί και τους πιθανούς λόγους αυτής της καταστροφής. Πάντως ακόμη και με το σημερινή οπτική αμφιβάλω αν ο LC θα έμοιαζε ποτέ με τον τύπο που θα ξημεροβραδιαζόταν στα ψωνιστάδικα της Ταϊλάνδης (ή του Πεδίου του Άρεως), υποθέτω κάτι υπαρκτότατο μεν, αλλά πλατωνικότερο δε.Για μία ακόμη φορά φαίνεται ενδιαφέρον το θέμα με το οποίο καταπιάνεται η Violet Louise, η προσέγγιση αυτού του ψυχισμού: «ολόκληρος άντρας να ασχολείται με τους μικρούς», με την προϋπόθεση ότι -όντως- δεν προσπαθεί να αποδείξει «αυτό ή εκείνο».