Θυμάμαι με ντροπή, οργή και λύπη το γεγονός ότι υπήρξα θύτης και όχι θύμα bulling στο δημοτικό.. Ήμουν αυτό το όχι όμορφο κοριτσάκι, με γυαλιά και σιδεράκια που τα "in" παιδιά του έκαναν τη τιμή να το έχουν στη παρεα τους! Οπότε κι εγώ ζούσα με αυτή τη τιμή.. Κι έβγαζα μαζί τους προσβλητικά τραγουδάκια για τον Αλβανό συμμαθητή, έπαιζα παιχνίδια τύπου ποιος θα κολλήσει τον Αλβανό και μετά τον έκραζα, σε όποιον ήθελε να ακούσει, για την επιθετική του συμπεριφορά, που εμείς είχαμε γεννήσει.. Δε ξέρω τι έγινε αυτό το παιδί αλλά θα θελα τόσο πολύ να τον συναντήσω τώρα να του ζητήσω συγγνώμη, να του πω ότι ότι του έκανα με πληγώνει όλη μου τη ζωή και ότι δε το άξιζε αυτό.. Ντρέπομαι τόσο πολύ για τον "παιδικό" μου αυτό ρατσισμό που δεν το είπα ποτέ στους γονείς μου ή σε μετέπειτα φίλους μου..