Επισκέφθηκα τη Σαμοθράκη για πρώτη φορά το 2004 και έκτοτε πήγαινα κάθε καλοκαίρι έως το 2010. Προφανώς μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και για αυτό αποφάσισα να περνώ εκεί επί 7 συνεχόμενα έτη τις καλοκαιρινές μου διακοπές. Δυστυχώς όμως, από ενα σημείο και μετά άρχισε να χαλάει. Η αποκορύφωση για 'μένα έφτασε το 2010, που ερχόμενη από ένα 10ήμερο γαλήνης στον Βάτο, αντίκρυσα στα Θέρμα μια λαοθάλασσα από δήθεν ψαγμένα άτομα που δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να ρυπαίνουν και να χαλούν την ηρεμία του νησιού. Όσο γελοίο και αν ακουστεί, η σκηνή μου θύμισε τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο που φεύγει από την Παραλία και πηγαίνει πίσω στην Ταυλάνδη.Αυτό που με μάγεψε στο νησί ήταν η μοναδική του φύση σε συνδυασμό με την απίστευτη ηρεμία που σου έβγαζε. Χάθηκε μεγάλο κομμάτι και από τα δύο.Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι πως κανένας δεν ανέφερε τα τεράστια κουνούπια-ελικόπτερα που σε τρυπούν μέσα από το παντελόνι ενώ είσαι ξαπλωμένος στην αιώρα.