Τα παιδιά σ’αυτές τις ηλικίες πρέπει να παίζουν οσο πιο πολύ μπορούν,στις αλάνες(αν υπάρχουν),στις πλατείες,στο δρόμο...οπου μπορούν.Δεν τα σεργιανίζουμε ούτε στα θέατρα,ούτε στις συναυλίες,ούτε σε ποιητικές βραδιές(αν θέλουν να’ρθουν έχει καλώς),ούτε καμωνόμαστε τις/τους κουλτουριάρες/ηδες.Η στανική επιβολή με απώτερο σκοπό τον παραδειγματισμό,θα τα κάνει να μισήσουν και το Θέατρο και το παιχνίδι.Η ανεπιτήδευτη σχέση με την κουλτούρα,γενικώς,αποτελεί γι’αυτά παράδειγμα προς μίμηση.*ετσι συμπεριφέρομαι,τουλάχιστον εγώ,στα δύο σπόρια που’χω.