#1. Ή που θα σε βοηθήσω ή που πα***ια. Πάρα πολλά χρόνια χρόνια φίλοι, με κοίταζε μες στα μάτια, με ποθούσε (άκου λέξη...) όσο δεν πάει, εκθείαζε διαρκώς την εμφάνισή μου, ακόμα και στα 5 και στα 7 παραπάνω κιλά που βρέθηκα τα τελευταία χρόνια (μέχρι τα 25 έκανα πρωταθλητισμούς και τα σχετικά, με το που σταμάτησα συν ότι έμπλεξα με δουλειά κτλ. κτλ. "έκατσαν" κάποια κιλά και επαναπαύτηκα στο "κάάάάποια στιγμή θα τα χάσω..." - κακώς, βέβαια), βγαίναμε και τραγουδούσε το όνομά μου μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας, έδειχνε με όλους τους τρόπους ότι ήμουν πολύ σημαντική γι' αυτόν, μιλάμε για τρέλα... Τα φτιάχνουμε κάποια στιγμή, έρωτας τρελός, με πρόσεχε, με περιποιούταν, σχεδόν ζούσαμε μαζί καθημερινά, από τον πρώτο καιρό έλεγε ότι ήθελε οικογένεια, παιδιά, πιο ευτυχισμένο δεν τον είχε δει κανείς ως τότε, μο έλεγαν... Και πάνω στο μεγάλο δέσιμο και την "ομαλή" πορεία (2-3 μήνες άφτερ) αρχίζουν τα όργανα: είσαι χοντρή, η μύτη σου είναι σα γουρουνιού, περπατάς και τρίζει η γη, πώς κατεβαίνεις έτσι τα σκαλοπάτια, το λάπτοπ σου είναι μικρό, όταν καταπίνεις το νερό ακούγεται στο λαρύγγι σου κ.ά. τέτοια... Παρένθεση, για το ντεκόρ. Αυτά που ακούω από "τον πολύ τον κόσμο" είναι ότι είμαι πολύ σέξι, εξωτική ομορφιά, χυμώδης (σε κυβικά τύπου "μπαμπάτσικη γκόμενα", που λένε, καμία σχέση με μοντέλο ή TV-περιοδικά και τέτοια, βέβαια, και εννοείται ότι αναγνωρίζω ότι τα παραπανίσια κιλά και φαίνονται και θα ήταν καλό να τα προσέξω κάποια στιγμή αν δε θέλω να φορτώσω κι άλλα...).Να σου πω μόνο ότι τον καιρό πριν χωρίσουμε έφερνε κανονικά ζυγαριά και με ζύγιζε... Μου έλεγε "ανέβα". Στον αντίποδα αυτής της συμπεριφοράς, βέβαια, όλη μέρα μου μαγείρευε κι όταν εμένα μ' έπιαναν "ανορεξίες" τρελαινόταν κι ήθελε να φάω με το ζόρι! Όπως, επίσης, όταν ήταν να βγω χωρίς αυτόν μου έλεγε ότι ξέρει ότι είμαι σέξι και πιο ωραία από αυτόν κι ότι σίγουρα πολύς κόσμος λέει "Τι κάνει αυτή με αυτόν;".Εννοείται ότι ξέρω ότι τέτοια άτομα είναι τοξικά (ορίστε, με κολλήσατε...) αλλά το θέμα είναι ότι αυτός μιααα χαρά περνάει... εγώ έφαγα το "ξύλο" και εννοείται επίσης ότι μου δημιούργησε τεράστιο κόμπλεξ για την εμφάνισή μου, με υπο-σύνδρομα του τύπου "τώρα εγώ γιατί να του κάνω τη χάρη τώρα και να κάτσω να κάνω δίαιτα;;" που σίγουρα δε με βοήθησαν. Ξέρω καλά, βέβαια, ότι ακόμα και κορμάρα να έφτιαχνα κάποια στιγμή, θα έβρισκε 1002 άλλα να το ενοχλούν. Φάνηκε, άλλωστε.Με τρομάζει η ιδέα ότι μια άλλη κοπέλα στη θέση μου θα μπορούσε να είχε φτάσει σε ακρότητες: διατροφικές διαταραχές, να πηδήσει από κανά μπαλκόνι κτλ.Εμένα με πειράζει που τέτοια άτομα δε βρίσκεται κάποιος κάποτε να τους αλλάξει τον αδόξαστο, ακριβώς επειδή με τόσο θράσος και συμπεριφορά "του τρελού" "περνάνε ζάχαρη"...