Κάθε προσπάθεια αποκωδικοποίησης του θανάτου είναι μάταιη, από όλους εμάς που δεν τον έχουμε βιώσει δεν τον ξέρουμε.. Το μεγαλείο αυτής της ένοιας είναι τόσο άπιαστο και παράλληλα καθημερινό. Τόσο τρομακτικό, αλλά την ίδια στιγμή και σαγηνευτικό.. Τόσο μακριά αλλά δίπλα μας κάθε στιγμή - σε εμάς και σε αυτούς που αγαπάμε. Σε κάποιους μας θυμίζει να ζούμε, να ρουφάμε την κάθε μας στιγμή, σε κάποιους άλλους φαίνεται ως η μοναδική ελπίδα - μία διέξοδος.Το άρθρο αυτό είναι πραγματικά συγκινητικό, και προκαλεί περαιτέρω προβληματισμό... Πράγμα όχι πολύ συνηθισμένο διαδικτυακά.
