Μου αρέσει ιδιαίτερα η μεγάλη ευρύτητα πνεύματος (περίπου 0,0005 μοίρες) που σε χαρακτηρίζει: όταν πραγματοποιείται οποιαδήποτε κριτική στις υπάρχουσες εργασιακές, οικονομικές ή κοινωνικές συνθήκες, παραπέμπεις ξεκάρφωτα, αυτόματα, παβλοφικά, στον (όντως αποτυχημένο στους περισσότερους τομείς) "υπαρκτό σοσιαλισμό". Σου έχει ποτέ περάσει από το μυαλό ότι ανάμεσα σε αυτές τις δύο καταστάσεις υπάρχει ένα τεράστιο πλήθος εναλλακτικών καταστάσεων και ότι δεν είναι υποχρεωμένος κανείς να σκέφτεται μανιχαϊστικά με όρους "άσπρου-μαύρου;"
