H υπεραπλούστευση και οι γενικεύσεις, όσον αφορά τους καλλιτέχνες που ο κος Χωμενίδης θέλει να βγάλει "συντηριτικούς" οδηγούν σε ανακρίβειες. Πώς γίνεται να συμψηφίζονται η αφελής βασιλοφροσύνη ενός λαϊκού ανθρώπου όπως ο Βαμβακάρης, στο μεσοπόλεμο, με τον κρετινισμό του Μπιθικώτση και το παράσημο που απένειμε στον (χαρακτηριστικά απολίτικο) Καβάφη μια γελοία δικατορία που ούτε και η ίδια δεν ήξερε τι είναι, μόνο ο κος Χωμενίδης το ξέρει. Διαφορετικές αφετηρίες, διαφορετικές εποχές, διαφορετικοί καλλιτέχνες, όλα τσουβαλιάζονται προκειμένου να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα που μας εξυπηρετεί. Αμ το άλλο; Η "ευρύτερη δεξιά" των νομπελιστών, εκτείνεται από την παλινόρθωση του 35, στον ναζισμό και τους Απριλιανούς. Επίσης, ο Καζάν δεν "είχε το στίγμα" μακαρθικού καταδότη, ήταν μακαρθικός καταδότης.