Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) είναι, σε γενικές γραμμές, ένας καλός και αποτελεσματικός οργανισμός στο τομέα του. Τα τελευταία χρόνια έχει εφαρμόσει πολιτικές για την (όσο το δυνατόν) αποφυγή περιστατικών σαν αυτά του άρθρου, είτε μέσω προληπτικών είτε μεσω κατασταλτικών μέτρων στο ντόπιο και ξένο προσωπικό του.Το πρόβλημα, όπως περιγράφεται παραπάνω, είναι εγκληματικό και έχει να κάνει με έναν - σχετικά περιορισμένο - αριθμό ατόμων που νοιώθουν κάτι σα 'ράμπο' στις αποστολές, 'σώστες' και 'ήρωες' της συμφοράς που θεωρούν πως έχουν κάποιου είδους έμμεσης 'εξουσίας' στους ντόπιους πληθυσμούς και στο ίδιο το προσωπικό του οργανισμού. Όταν ο απέναντι σου είναι πάμφτωχος ή η δουλειά κάποιου εξαρτάται απο σένα, οι τρόποι πίεσης και δύναμης μπορεί να είναι διάφοροι.Υπάρχουν πολύ λίγα πράγματα που μπορεί να κάνει ένας οργανισμός για να εξαλείψει εντελώς - μηδενίσει - φαινόμενα σα τα παραπάνω. Υπάρχουν προσεγγίσεις που οι ΓΧΣ θα μπορούσαν να ακολουθήσουν προκειμένουν κάποιοι απο τους εργαζομενούς τους να μη συμπεριφέρονται σα 'ραμπο' και ήρωες της δεκαετίας του '70, αλλά φαινόμενα σα και τα παραπάνω είναι τόσο σύνθετα που πολύ αμφιβάλλω αν θα εξαλειφθούν ποτέ εντελώς. Φυσικά πρέπει να συνεχίσει να προσπαθεί κανείς μιας και δεν υπάρχει άλλη λύση.