#5 Μπορεί να έχει άλλες, μπορεί και να μην έχει (στην τελική, από τι στιγμή που δεν έχετε τίποτα μαζί τί αλλάζει;). Όμως, όπως διαβάζω το κείμενό σου εγώ, το πιό ισχυρό μήνυμα που θα είχα πάρει στη θέση σου, είναι αυτό που δίνει: "Δε θέλω σχέση, δε θέλω σεξ, θέλω flirt buddy για να περνάει ευχάριστα η ώρα εργασίας, να τονώνεται ο εγωισμός μου και να ανεβαίνουν τα αίματα." Η ερώτηση είναι αν εσένα σου αρέσει όλο αυτό ως ό,τι είναι, χωρίς πιθανότητα να πάει αλλού. Αν ναι, ευχαριστήσου το και παίξε με το παιδάκι, και άστον όταν βρεις κάτι καλύτερο (να στο πω και ωμά). Αν όχι, πες του ένα "κοίτα, καλά όλα αυτά, όμως (σε) βαρέθηκα, το ίδιο και το ίδιο παιχνίδι τόσο καιρό". Ή που θα τρέξει πίσω σου σαν να μην υπάρχει αύριο, ή που θα πάρει το μήνυμα και θα το κόψει το παραμύθι. Το "σε" είναι σε παρένθεση, γιατί αν το βάλεις στην πρόταση, είναι πιθανότερο να πάθει σύνδρομο γραμματόσημου, λόγω πληγωμένου εγωισμού.#6 Δε σε βλέπω εγωπαθή. Λες "κατί μου λείπει και θέλω να φύγω", κανένας δεν μπορεί να ξέρει τί, αν δεν ξέρεις εσύ η ίδια. Μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε, και τα φαινόμενα απατούν. Λοιπόν, αν υποθέσουμε ότι ο άντρας σου πράγματι σου στάθηκε, αλλά εσύ κάτω από το χάδι και την αγκαλιά εισέπραττες ενοχή του στυλ "περνάω χάλια μαζί της, αλλά δεν έχω επιλογή, οφείλω να είμαι βράχος, οφείλω να θυσιάσω τα θέλω και τη ζωή μου για χάρη της", είναι λογικό και ανθρώπινο τώρα που έγινε καλά να θες να φύγεις, να στο πω και αλλιώς, ώστε υποσυνείδητα να του αφαιρέσεις το "βάρος" που νιώθεις ότι κάποτε, παρά τη θέλησή σου, του έγινες. Άλλη υπόθεση. Μπορεί, ενώ όντως ο άντρας σου να ήθελε να είναι κοντά σου και να σε στήριξε με όλο του το είναι, εσύ να κατάλαβες ότι η σχέση και η οικογένεια δεν είναι για σένα. Συμβαίνει. Δε σημαίνει ότι δεν τον αγάπησες, δε σημαίνει ότι δεν του στάθηκες, απλά η αρρώστια σου χτύπησε το καμπανάκι του "μια φορά ζούμε", και πλέον σου είναι δύσκολο να αγνοήσεις τις προεκτάσεις του. Τρίτη υπόθεση. Κάθε τέτοιου αρρώστια είναι και ένα τραύμα. Και, λόγω της αναγκαστικής ανημπόριας που κάποτε σου προκάλεσε, βιώνεις μετατραυματική διαταραχή (ψάξε το ίντερνετ να καταλάβεις τί σημαίνει αυτό). Όμως έλεος, μην αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου ως "κοίτα τί κακιά που είμαι η οικογένειά μου με στήριξε και εγώ δε νιώθω καλά μέσα σε αυτήν, άρα είμαι εγωίστρια και δεν αγαπάω τους ανθρώπους" διότι σε καλό δε θα σου βγει, ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που με κάποιο τρόπο, ας υποθέσουμε ότι ισχύει...