#1.Συνήθως εκεί στα 15-16 αποφασίζουμε για τις σπουδές μας έχοντας στο μυαλό μας μια γενική εικόνα και για το επαγγελματικό μας μέλλον.Δεν ξέρουμε καλά καλά τι μας αρέσει,σε τι μπορεί να είμαστε καλοί,δεν έχουμε αρκετή πληροφόρηση για όλες τις πιθανές επαγγελματικές διεξόδους και φυσικά είναι δύσκολο να προβλέψουμε τις ανάγκες της αγοράς για τα επόμενα χρόνια.Και μέσα να πέσουμε στις προβλέψεις μας,θα μείνουν τα πάντα ίδια,μέχρι να πάρουμε σύνταξη;Νομίζω,ότι πρέπει να ποντάρουμε στα δυνατά μας σημεία και να έχουμε συνέχεια τα μάτια μας ανοιχτά.Δεν πρέπει να φοβόμαστε και να δοκιμάσουμε και να τσαλακωθούμε.Να αναζητήσουμε ευκαιρίες,για να αξιοποιήσουμε τις σπουδές μας και τα ταλέντα μας,ακόμα κι αν δεν είναι απόλυτα προφανές,ότι ταιριάζουν εκεί.Αγώνας είναι.Εκείνες οι εποχές,που έπαιρνες ένα χαρτί,ήξερες πού θα δουλέψεις κι έβρισκες μια δουλειά,όπου βολευόσουν από νωρίς και για πάντα,έχουν περάσει πια.Τουλάχιστον για πάρα πολλούς από μας.Καταλαβαίνω,ότι το να τελειώσεις τη νομική είναι μια προσπάθεια,που ξεκινάει από πολύ νωρίς,θέλει μακροχρόνια αφοσίωση και δέσμευση.Είναι απογοητευτικό να τα καταφέρνεις και πάλι να είσαι στο μηδέν.Να βλέπεις τη συμμαθήτρια,που έγινε κομμώτρια να είναι ήδη χρόνια επαγγελματίας.Ίσως και με το δικό της μαγαζί.Να μην έχει ανάγκη τους γονείς της,αλλά να ζει,όπως θέλει.Να έχει και δυο μωρά,γιατί μπορεί.Κάτι θα έχασε κι αυτή,που δεν το ξέρεις.Ίσως κι αυτή θα ήθελε να τα κάνει αλλιώς.Ποιος ξέρει;Το σίγουρο είναι,ότι έχεις τα εφόδια,για να κάνεις πολλά πράγματα.Έχεις παλέψει γι'αυτό και δεν πάνε χαμένα.Έχεις μάθει να κοπιάζεις και θα το κάνεις και τώρα.Βάλε τα δυνατά σου και καλή τύχη.