Θα μπορούσα να θεωρήσω ότι είναι μία μορφή πένθους αλλά όχι ακριβώς για τη σχέση. Δεν λυπάμαι όταν χωρίζω, χαίρομαι συνήθως. Ναι, υπάρχει ακόμα αγάπη και πρέπει να τη διαχειριστώ, η αγάπη δεν μου τελειώνει αυτόματα με το τέλος της σχέσης. Χωρίζω παρόλο που αγαπάω ακόμη. Και δεν είναι μόνο η αποκοπή από τον άλλον, η αλλαγή από το να είναι κάποιος ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου στο να μην είναι πια, είναι η αποκοπή κιόλας από ένα κομμάτι του εαυτού μου που ήταν διαφορετικό όταν ήμουν με τον άλλο. Όλα αυτά περιέχονται δυστυχώς μέσα στο πένθος ενός θανάτου, μαζί με πολλά άλλα. Με έκανες να φανταστώ τώρα τι θα σήμαινε να μην είμαι πια η κόρη της μητέρας μου. Νομίζω ότι θα προσπαθούσα να το κράταγα μέσα μου ως κάτι νοητό, δεν θα άντεχα να το αποχωριστώ ως σχέση.Όσον αφορά το σχόλιο αναφορικά με την επιστήμη, τελευταία έχω ενθουσιαστεί με το complexity theory, και σκοπεύω να εμβαθύνω περισσότερο σε αυτό. Ως προσέγγιση τελευταία συζητείται πολύ και προσπαθούν να την εμπλέξουν και σε επίπεδο θεωρητικής επιστήμης αλλά ακόμα περισσότερο στις κοινωνικές επιστήμες. Μπορούμε να δούμε την κοινωνία ως ένα σύστημα από πολλά επιμέρους διαφορετικά στοιχεία που αλληλοεπηρεάζονται και αλληλορυθμίζονται και συγχρόνως τον άνθρωπο ως ένα σύστημα πολλών παραγόντων και στοιχείων που τον επηρεάζουν. Η κατηγοριοποίηση έχει νόημα για να μπορέσουμε να απλουστεύσουμε κάπως και να κατανοήσουμε επιμέρους στοιχεία γιατί το να καταλάβουμε κάποιον στο σύνολο της πολυπλοκότητάς του ξεφεύγει από τα όρια του νου μας.