Aphelia σ'ευχαριστώ πολύ που απάντησες τόσο αναλυτικά. Ωραία. Αυτό με τη demisexuality είναι αλήθεια ότι μου χτυπούσε περίεργα (σαν εκμοντερνισμό του "θα περιμένουμε μέχρι το γάμο") και ομολογώ ότι το βρήκα ανακουφιστικό που δεν είσαι demisexual και παράλληλα είσαι και σε ηλικία που σίγουρα γνωρίζεις την σεξουαλικότητά σου στον ύψιστο βαθμό. Νομίζω όλοι προσπαθούμε να δομήσουμε ταυτότητα (κι αυτογνωσία) στην πορεία της ζωής κι αυτό περιλαμβάνει ΚΑΙ τις σχέσεις μας. Επομένως μου είναι απολύτως κατανοητό αυτό που λες περί ορίων εαυτού κλπ.Βέβαια τολμώ να πω ότι δεν σε ωθεί κανένας σε υποχρεωτικό φιλευθερισμό. Ο φιλελευθερισμός δεν είναι απαραίτητα μια προσωπική εφαρμογή στην ερωτική ζωή κάποιου (Τύπου "είμαι φιλελεύθερος και υποστηρίζω το ελεύθερο σεξ άρα πηδιέμαι από δω κι από κει". Όχι. Υποστηρίζω το ΔΙΚΑΙΩΜΑ κάποιου να το κάνει χωρίς να του κρεμούν κουδούνια.)Μάλιστα ο Ποκοπίκος είχε αναφέρει σε παλιότερο σχόλιό του κάτι πάρα πολύ ωραίο. Ότι οι περισσότεροι άνθρωποι συντηρητικοί είναι στην προσωπικότητά τους (με την έννοια της αντίστασης στην αλλαγή και στη συνήθεια) κι αυτό επομένως υπαγορεύει και αντίστοιχες συμπεριφορές. Κι εγώ αυτό το βρίσκω ότι έχει εφαρμογή στην δική μου προσωπικότητα φερ'ειπείν. Δηλαδή η φυσική μου κλίση είναι η αποφυγή κινδύνουν κι επομένως θα πρέπει με την θέλησή μου να ενεργοποιήσω το risk aversity επειδή προσδοκώ όφελος σε κάποιο επίπεδο. Επομένως δεν βρίσκω κάποια αντίφαση: μπορώ να υπερασπιστώ το φιλευλευθερισμό χωρίς να σημαίνει ότι θα εφαρμόσω ΚΑΘΕ δικαίωμα που μου παραχωρεί προσωπικώς. Λέγοντας "κατάλοιπα" εννοούσα συναισθηματική δέσμευση από προηγούμενη σχέση κι όχι ψυχολογικά βαρίδια που αλλοιώνουν την προσωπικότητά σου σε βάθος. Αυτό όμως που βρήκα συναρπαστικό είναι αυτό που είπες περί ελέγχου (επειδή έχω ιδιαίτερη παρατηρητικότητα σε θέματα ελέγχου προσωπικά οπότε συγχώρεσέ μου την εμμονή). Λες:"Άλλες φορές η λίμπιντο κατά κάποιο τρόπο μπορεί να εκληφθεί ως απειλή, ως χάσιμο του ελέγχου του εαυτού σου. Εγώ απλά επειδή δεν ήθελα να μπλέξω με κανέναν καταλάγιαζε μέσα μου, ήταν σαν να έλεγα μέσα μου "δεν θέλω". Πως δηλαδή οι άνθρωποι όταν θέλουν να είναι πιστοί καταλαγιάζουν σεξουαλικές επιθυμίες για άλλους ή δεν τους κάνει καν εντύπωση κάποιος, όταν είναι σε σχέση;" To ερμηνεύω σωστά ως αίσθηση ότι σε προδίδει το σώμα σου; (Ότι δηλαδή έχεις ερωτική επιθυμία που δεν θέλεις να έχεις;)Αν αυτό εννοείς τότε για ποιούς λόγους θέλεις να έχεις τόσο έντονο έλεγχο της σεξουαλικότητάς σου και του σώματός σου; Θεωρείς ότι σε κάνει ευάλωτη; Ότι δείχνει ίσως αδυναμία; (αυτό το συγκεκριμένο το ρωτάω επειδή κάνω εξάσκηση σε κάτι που σχετίζεται με μια μορφή κατίσχυσης του σώματος στις φυσικές του εκφράσεις και το παλεύω αυτή τη στιγμή...τέλος πάντων δημοσίως δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες). Ή απλώς δεν θέλεις να "μπλέξεις" με τα συμπαραμαρτούντα μιας σχέσης που ενέχει και υποχρεώσεις μαζί με το σωματικό ξέδωμα; Ενώ ταυτόχρονα ίσως μια εφήμερη επαφή για σωματική εκτόνωση δεν σε καλύπτει επαρκώς όπως καταλαβαίνω. Με ενδιαφέρει ειλικρινά αν θελήσεις να απαντήσεις.
