#5 Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί παρόλο που τόσοι άνθρωποι εκδηλώνουν ότι νιώθουν ότι δεν είναι έτοιμοι για σχέση μετά από ένα χωρισμό επιμένουν τόσοι εδώ μέσα ότι αυτό δεν γίνεται, είναι απλά ένα κατασκεύασμα του μυαλού τους λόγω διαφόρων πατριαρχικών ή άλλων κοινωνικών λόγων. Κρίνουν από τις δικές τους εμπειρίες κι απαξιώνουν ότι μπορεί να πει ο άλλος για το δικό του θέμα.Με στεναχωρεί να το βλέπω κάθε φορά γιατί είμαι από αυτούς που μου είναι αδύνατο όχι σχέση να κάνω αλλά ούτε καν απλά σεξ με άλλον για περίπου 1-2 χρόνια μετά το τέλος μιας σχέσης ανάλογα με τη διάρκεια της. Δεν έχω καθόλου λίμπιντο, δε πα να με φλερταρει ο ιδανικός μου άντρας, μόνο ενόχληση μου φέρνει. Άσε που δεν προσέχω καν τι υπάρχει γύρω μου, είναι λες και είμαι τυφλή.Δεν είναι ότι πληγωθηκα από τις σχέσεις μου, ούτε τραυματικές ήταν, εγώ συνήθως τους χωρίζω. Ούτε νιώθω καμία υποχρέωση απέναντι τους, αν κάνουν αυτοί κάτι με άλλη κοπέλα την επόμενη μέρα δεν μου κάνει ο καμία αίσθηση,, θεωρώ ότι καλά κάνουν, μακάρι να μπορούσα να το κάνω κι εγώ (θεωρητικά). Έχω σκεφτεί να προσπαθήσω με το ζόρι αλλά δεν μου βγαίνει.Υπάρχει κάποια στιγμή απλά που ανάβει ένα πράσινο φως στο μυαλό μου που λέει ότι τώρα είμαι έτοιμη για οποιαδήποτε είδους επαφή, να γνωρίσω κάποιον, κι ας προκύψει οτιδηποτε.Μου δημιουργεί πρόβλημα πίεσης χρόνου αλλά όχι ψυχολογικό, καταλαβαίνω γιατί μου συμβαίνει, δεν υπάρχει κάτι να λύσω, μια χαρά νιώθω μόνη μου. Δεν θα αναφέρω τους λόγους γιατί για τον καθένα ισχύουν διαφορετικοί. Εγώ αποδέχομαι ότι είμαι έτσι. Δεν αποδέχομαι να μου λένε άλλοι ότι παρόλο που εγώ νιώθω μια χαρά με αυτή την κατάσταση δεν έπρεπε να συμβαίνει, ότι δεν είναι έτσι όπως νομίζω.
