Rosa, αν μου επιτρέπεις δεν είναι το internet, έτσι αόριστα, είναι αυτά που υποστηρίζει η AAP υποτίθεται. Συμφωνώ όμως στο ότι, κανείς, μπορεί εύκολα πιθανόν να βρει και τα «έτσι και τα αλλιώς» και σε αυτό το σημείο να πω ότι πιθανότατα είμαι το άτομο που θα με δεις να γκρινιάζω σχεδόν κάθε φορά που θα τύχει να δω ολόκληρες παρέες παιδιών να απορροφόνται από τα κινητά και τα τάμπλετ τους (έστω και σε συνεργατικό mode) τα οποία π.χ βρίσκονται για φαΐ έξω με τους γονείς και δη σε μέρη κάπως εξοχικά (όπου θα μπορούσαν να τρέξουν, να παίξουν κ.λπ.), όμως μετά σκέπτομαι: για στάσου ρε φίλ@, αυτά τα παιδιά τα βλέπεις πολύ αποσπασματικά, μία τυχαία ώρα, σε ένα τυχαίο 24ωρο της ζωής τους, γιατί να βγάλεις "ετυμηγορία" για αυτά και τους γονείς τους; Ξεκόλλα λίγο.Το αν η φίλη της γράφουσας "παρκάρει" τα παιδιά μπροστά στην τηλεόραση είναι έτερο ζήτημα και ουχί το εξεταζόμενον και δεν θα ήθελα να τα συγχέω (πάντως -ρεαλιστικά μιλώντας- θα μου άρεσε να δω, τη σήμερον, ποιος κουμαντάρει εύκολα 4 νήπια αυτής της ηλικίας, χωρίς καθόλου τέτοιου τύπου "βοήθεια", γιατί καμιά φορά έχουμε laurel adamant worldviews, αλλά σε επίπεδο καθαρά θεωρητικό ...και δεν εξαιρώ εαυτόν). Το μικρό νήπιο, για το οποίο ενδιαφέρεται η γράφουσα, το δικό της δηλαδή, σε αυτή τη φάση έρχεται σε ολίγιστη επαφή με την tv …and that's it, υπερβολικό άγχος, υπερβολικό control χωρίς ιδιαίτερο λόγο.
