#2 Αγαπητή υπερβολική μητέρα, ελπίζω να μην πηγές σε παιδοψυχιατρο (!!!!) για να ρωτήσεις μόνο αυτό, κι επίσης ελπίζω να μην έχεις παραφρασει με τον ίδιο τρόπο όλα όσα σου είπε. Όντως συστήνεται να μην βλέπουν τα παιδιά τηλεόραση πριν τα 2, αλλά αυτό σημαίνει να μην κάθονται για ώρες μπροστά στην τηλεόραση, όχι ότι άμα δουν περιστασιακα για 5 λεπτά θα καουν τα μάτια τους ή ο εγκέφαλος τους. Κι εσύ κι εμείς και όλοι από 35 και κάτω μεγαλώσαμε με καθημερινή έκθεση στην τηλεόραση, δεν σημαίνει ότι καταστραφηκαμε. Μην έχεις την ψευδαίσθηση ότι αρπαζοντας το παιδί και κλείνοντας το μόνο του σε ένα δωμάτιο, μακριά από τα άλλα παιδάκια, το σωζεις. Αντιθέτως μάλλον πιο πολύ κακό του κάνεις. Σκέψου ότι ξαφνικά το απομακρυνεις από την πηγή ενδιαφέροντος και απασχόλησης που είναι τα άλλα παιδάκια, το ξένο σπίτι, οι άλλοι ενήλικες, και το κλείνεις μόνο μαζί σου σε ένα δωμάτιο. Το αποκλειεις κοινωνικά, του χαλάς το παιχνίδι και δημιουργείς και άσχημη εντύπωση στους οικοδεσποτες. Άλλωστε σε τόσο μικρή ηλικία και ειδικά αν δεν έχει μάθει να βλέπει τηλεόραση, το πιο πιθανό είναι να την κοιτάξει για δυο λεπτά, να βαρεθεί και να επιστρέψει στο παιχνίδι του. Οι υπερβολικές απαγορευσεις τύπου "το παιδί μου δεν θα δοκιμάσει ποτέ σοκολάτα/πίτσα/μπέργκερ/πατατακια, δεν θα δει ποτέ τηλεόραση/οθόνη υπολογιστή/ταμπλετ, δεν θα παίξει ποτέ με ψεύτικα, πλαστικά, μη επιμορφωτικα παιχνίδια, δεν θα ακούσει τίποτα άλλο παρά μόνο Χατζιδάκι" ΔΕΝ πρόκειται να λειτουργησουν ποτέ, εκτός κι αν το παιδί δεν έρθει ποτέ σε επαφή με άλλους ανθρώπους. Στα πάντα η συνταγή επιτυχίας είναι το μέτρο! Να βάζουμε τα όρια, αλλά να μην αποκλειουμε τα παιδιά από την κοινωνικοποιηση και τον πραγματικο κόσμο, γιατί όταν τελικά θα τον ανακαλύψουν, θα πέσουν με τα μούτρα λόγω στερησης!
