#5 επέτρεψέ μου να κάνω μια υπόθεση. Δουλεύεις κάπου που δε σου αρέσει, έχεις κάνει πρόσφατα παιδί και σε έχει πιάσει wanderlust. Τώρα πλέον που έχεις τόσες δεσμεύσεις, νιώθεις ότι δεν μπορείς να ανασάνεις, νιώθεις ότι έχεις κάνει όλες τις λάθος επιλογές και προσπαθείς να φέρεις τη ζωή σου τούμπα. Καθώς ο προσωπικός χρόνος συρρικνώνεται και προτεραιότητα έχουν οι ανάγκες του μωρού λογικό είναι να μας πιάνει ένας πανικός για τη ζωή που δε ζήσαμε και το χρόνο που τρέχει. Στο χωρίο μου το λέμε κ...πιλάλα. α. Γιατί δεν έκανες όλα αυτά που επιθυμείς πριν τα 33 σου και πριν γίνεις γονιός; Μήπως η απάντηση είναι (αν είσαι 100% ειλικρινής με τον εαυτό σου) ότι δεν καιγόσουν τόσο πολύ τελικά να τα κάνεις;β.Ναι, ΟΚ, οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν τη δίψα σου για μάθηση. Who cares. Θες να μπεις στη φιλολογία, δεν είσαι δα και ο Billy Elliot. Κάνε βρε παιδί μου ό,τι θέλεις. Όσο σε πάνε οι δυνάμεις σου. Αλλά μην είσαι drama queen χωρίς λόγο.
