#5Όπως λένε και οι δικοί μου φίλοι (και βλέπουμε στη στήλη), μετά τα 30 οι αζευγάρωτοι συναντούν τέτοιο κοινωνικό ρατσισμό που είτε αποσύρονται διακριτικά από την κοινωνική σκηνή, είτε ζευγαρώνουν με κάποι@ τυχαί@ για να συνεχίσουν να βγαίνουν με τους υπόλοιπους, είτε αποδέχονται την σφραγίδα Εργένης/ισσα και δεν απαντούν πλέον σε ερωτήσεις και προξενιά. Οι τελευταίοι είναι και οι πιο φιλοσοφημένοι, ήρεμοι και χαλαροί, αλλά πιστεύω οι δυσκολότεροι να ενθουσιαστούν με κάποι@ που θα διαλέξουν για ταίρι. Αναγνωρίζω πως πρόκειται για χοντρή κατηγοριοποίηση, μην πυροβολήσετε. Στο προκείμενο: Χαίρομαι ιδιαίτερα με την ερωτώσα #5 που δηλώνει ορθά κοφτά ότι δεν γίνεται να σου αρέσουν όλ@ όσ@ συναντάς. Πιστεύω ότι εντοπίζει τον προβληματισμό της στο ότι συναντά ενδιαφέρονται άτομα, που όμως είναι ήδη δεσμευμένα και η ίδια το μαθαίνει ετεροχρονισμένα. Δεν μπορεί να κάνει κάτι για αυτούς, αλλά μπορεί να βρει πώς να γνωρίσει ελεύθερους. Θα πρότεινα να αρχίσει να συναναστρέφεται ανθρώπους με κριτήριο τα δικά της ενδιαφέροντα. Πλέον υπάρχουν αμέτρητα γκρουπ σε μέσα δικτύωσης, και ιστοσελίδες που απευθύνονται σε πολύ ειδικό κοινό, που διοργανώνουν και events. Πχ. είσαι λάτρης του καλού καφέ; θα πήγαινες σε κάτι σαν κι αυτό; http://www.athinorama.gr/cityvibe/article/latreis_tou_kafe_parousiasteite!-2521653.html. Αν μάλιστα μπορεί να βρει θιασώτες δύο ειδικών ενδιαφερόντων που συναντώνται κάπου, τι καλύτερο; Η ακόμη καλύτερη μέθοδος, και κοινωνικά υπεύθυνη, είναι η αφιέρωση χρόνου σε ένα κοινωφελή σκοπό. Πέρα από το ωφέλιμο, ο εθελοντισμός ανοίγει φοβερά τους ορίζοντές μας. Μέρος αυτού είναι βεβαίως και οι νέες γνωριμίες, και αν είσαι ειλικρινής ως προς το ενδιαφέρον για το σκοπό που επέλεξες να αφιερώσεις χρόνο, θα κάνεις πολλές γνωριμίες με ομοϊδεάτες! Η λίστα με οργανώσεις που χρειάζονται το χρόνο σου είναι ατέλειωτη, σκέψου τι σε συγκινεί και σε ωθεί να βοηθήσεις περισσότερο... Bonus reading: https://www.theguardian.com/commentisfree/2018/feb/07/robots-jobs-salaried-work-society-unpaid-george-monbiot