Δεν καταλαβαινω τον απολυτο τροπο με τον οποιο βλεπεις τις κοινωνικες συναναστροφες.Δηλαδή, δεν υπαρχουν ανθρωποι που σεβομαστε και εκτιμαμε και χαιρόμαστε να συνανταμε μια στο τοσο, αλλα ουτε μπορουμε ουτε θελουμε να ειμαστε συνεχεια/ πολυ συχνα, μαζι τους; Οποιος σε τιμαει με την προτιμηση του και την παρεα του, αλλα οχι σε καθημερινή βαση, ειναι για σενα ο "άρπαγας" ; καποιος που θελει να παρει απο σενα και να φυγει; δεν δίνει κι εκεινος το ιδιο που παιρνει (και οχι λεφτα); την παρεα του, την εκτιμηση του;Οποιος συνανταμε πρεπει να μας παντρευτει για να εχουνε σχεσεις; μεση οδος δεν υπαρχει; αλλοι ανθρωποι στην ζωη μας που θελουμε να δωσουμε τον χρονο μας, δεν υπαρχουν;Ο τροπος να μην σε περνανε για μπακαλικο, δεν ειναι η σφιχταγκαλιασμενη συναναστροφή, αγαπητη, αλλα οι ΙΣΟΤΙΜΕΣ σχεσεις, τα υγιη ΟΡΙΑ, η μη εκμεταλλευση, κλπ...