Εννοείται και ο ψυχολόγος δεν πρέπει να δίνει συμβουλές. Όταν βέβαια μιλάμε για κακοποιητικές σχέσεις (γενικά μιλάω) είναι υποχρέωσή του να επεμβαίνει. Επειδή τυχαίνει να γνωρίζω τον συγκεκριμένο ψυχολόγο (μικρή πόλη, γαρ) νομίζω ήταν ένας συνδυασμός: και η γυναίκα 45άρα μεγαλωμένη σε "παραδοσιακό" περιβάλλον δεν το ένιωθε "ηθικό" να χωρίσει, αλλά και ο συγκεκριμένος ψυχολόγος το θεωρούσε σωστό σαν στάση ζωής αυτό (και ναι, προσωπικά τον συγκεκριμένο δεν τον θεωρώ καθόλου σωστό επαγγελματία).Αυτό το περιστατικό δεν το είπα για να στοχοποιήσω τους ψυχολόγους. Καμία σχέση. Απλά, το ανέφερα για να τονίσω ότι η κοινωνία περιμένει (από την γυναίκα) να μην χαλάσει το σπίτι της για ένα "ατόπημα".Καραβαν' ενδεχομένως να έχεις δίκιο. Και πάλι, δεν είναι δικαιολογία για να μείνεις με έναν άνθρωπο, αν πλέον νιώθεις ότι δεν υπάρχει αλληλοσεβασμός. Γιατί η απάτη περί αυτού πρόκειται: περί έλλειψης σεβασμού.