Κύριε Χωμενίδη, δεν σημαίνει ότι επειδή δεν υπήρξε ποτέ η ιδεώδης κοινωνία πρέπει να σταματήσουμε και να προσπαθούμε τουλάχιστον να την προσεγγίσουμε όσο περισσότερο γίνεται. Δυστυχώς έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες το ποδόσφαιρο και γενικά ο χώρος του αθλητισμού χρησιμοποιείται από τις κυβερνήσεις για λόγους προπαγάνδας. Το γεγονός να προσπαθούμε να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα μας παρακολουθώντας ποδόσφαιρο ενώ ταυτόχρονα το κράτος μας βιάζει καθημερινά θα το χαρακτήριζα στρουνθοκαμηλισμό. Όσον αφορά τους αγύμναστους συμπολίτες μας, αντί να κοιτάζουν τη μίζερη καθημερινότητα τους και να ταυτίζονται φαντασιακά με τον κάθε παλικαρά Σάμαρη ή Σαμαρά βιώνοντας τους θριάμβους τους σαν δικούς τους, θα μπορούσαν να κοιτάζουν τη μίζερη καθημερινότητα τους και να προσπαθούν να την αλλάξουν αντί να παρακολουθούν αποσβολομένοι ποδόσφαιρο καθισμένοι στο καναπέ με τις ώρες και μετά να ξοδεύουν άλλες τόσες ώρες για την ανάλυση των αγώνων. Τουλάχιστον ο εκάστοτε πιτσιρικάς, ο οποίος ξεφουρνίζει στίχους του Ανδρέα Εμπειρίκου για να εντυπωσιάσει το κορίτσι που του αρέσει ή ξεπατικώνει σόλα του Τζίμυ Χέντριξ στην κιθάρα για να τα παίξει στη γιορτή του σχολείου, έχει το άλλοθι της νεαρής ηλικίας και της ψευδαίσθησης ενός καλύτερου αύριου. Ο μεσήλικας που κάθεται με τις ώρες στον καναπέ βλέποντας ποδόσφαιρο ενώ την ίδια στιγμή του μειώνουν το μισθό, του αυξάνουν την φορολογία και τα πάντα γύρω του γίνονται όλο και πιο ακριβά μέρα με τη μέρα, τί άλλοθι έχει πέρα από την ηλιθιότητα που τον διακρίνει. Το να βάζεις στην ίδια μοίρα τα νέα παιδιά που προσπαθούν να εντυπωσιάσουν μία κοπέλα ή να διακριθούν στο σχολικό τους περιβάλλον, έναν άνθρωπο που σιγοτραγουδάει ένα τραγούδι ή μελωδία ή ανθρώπους καθηλωμένους στα αναπηρικά τους αμαξάκια στους οποίους έχουν απομείνει ελάχιστες απολαύσεις και οι οποίοι τουλάχιστον έδωσαν τους δικούς τους αγώνες όταν το επέβαλλαν οι καταστάσεις, με ανθρώπους οι οποίοι βρίσκονται στην ακμή της ζωής τους και χαραμίζουν τα πιο δημιουργικά τους χρόνια ξοδεύοντας ατελείωτες ώρες για να παρακολουθούν και να αναλύουν ποδόσφαιρο ενώ μία ολόκληρη κοινωνία γύρω τους βυθίζεται στο χάος, το θεωρώ απαράδεκτο το λιγότερο. Κάθε γενιά επιβάλλεται να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα και όχι να προσπαθεί να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη με φθηνά τεχνάσματα όπως το ποδόσφαιρο ή ο αθλητισμός γενικότερα. Εκτός και εάν ζούμε σε μία ιδεώδη κοινωνία. Κοινή γαρ η μοίρα.
