Αγαπητέ Θοδωρή πολύ ωραίο το άρθρο σου και ανυπομονώ για την συνέντευξη. Το σινεμά είτε κάποιος το αγαπά και το έχει ως συνήθεια είτε όχι. Με τις δυσκολίες των τελευταίων ετών έχω συνειδητά περιοριστεί στο να βλέπω τα blockbuster movies στο μεγάλο πανί και τις πιο ιδιαίτερες ταινίες σε dvd. Δε νομίζω πως η κρίση είναι ο μοναδικός υπαίτιος για την κατρακύλα. Έχω φίλους και γνωστούς που παρότι μπορούν να δουν μία ταινία ή να τη νοικιάσουν σε dvd επιλέγουν να την κατεβάσουν παράνομα. Πηγαίνω μόνος μου στο σινεμά από τα δεκαέξι μου και συχνά με αντιμετωπίζουν με έκπληκτο βλέμμα ή ακόμη και με οίκτο...Αυτό που μου λείπει είναι η δυνατότητα που είχα κάποτε να συλλέγω ταινίες. Όσοι έχουν παρόμοιες "τάσεις" μπορούν να με καταλάβουν. Steelbooks, special editions και υπέροχα εξώφυλλα. Πρέπει να πω πως έχουν δίκιο όσοι το εγκατέλειψαν δίχως να το θέλουν, διότι η ανάπτυξη μας οδήγησε σε μισθούς των 400 ευρώ και αυτοί με καθυστερήσεις... Οπότε ένας καφές, μία συνάθροιση και ένας περίπατος αποφέρουν περισσότερα στη καλή διάθεση κάποιου ώστε να αντιμετωπίσει την καθημερινότητα του.