Οι White Lies ήταν εξαιρετικοί, παρόλο που τους αδικούσε η ώρα: έπαιξαν κάτω από απίστευτο λιοπύρι, και τους έβγαλαν αρκετά νωρίς ώστε δεν είχε ακόμη πολύ κόσμο. Κι όμως, ο τραγουδιστής τους, που είχε κοκκινίσει από τον ήλιο, είχε φοβερή ενέργεια και έβγαλε την ίδια κρυστάλλινη φωνή που ακούγεται στις studio εκτελέσεις τους. Εξαιρετικός ήχος γενικώς από όλη τη μπάντα.Οι Kasabian ωραίοι, έπαιξαν καλά και δυνατά. Ως παρουσία ήταν... άνετοι, και η αλήθεια είναι ότι το κοινό είχε τόση κ**λα να τους δει που δεν χρειαζόταν να κάνουν κάτι επιπλέον για να το ξεσηκώσουν. Αρκούσαν τα φοβερά ξεσηκωτικά τραγούδια τους, που έπαιξαν πολύ καλά. Να σημειώσω ότι η ακουστική ήταν εξαιρετική, τόσο ο ήχος όσο και η εικόνα από τη σκηνή ήταν καθαρότατα ακόμη και για όσους έκατσαν πίσω πίσω (μιλάμε για φοβερή προσέλευση).Η πραγματική έκπληξη ήταν οι Editors. Ήταν ο τρίτος κατά σειράν λόγος που πήγα στο φεστιβάλ, αλλά έγιναν το πρώτο πράγμα που αναπολώ από αυτό! Τα τραγούδια τους, θεωρητικά, είναι χαλαρά και ορισμένα κάπως καταθλιπτικά. Κι όμως, οι άνθρωποι ξεσήκωσαν το κοινό με απίστευτο τρόπο!! Όλοι τους εξαιρετικοί, αλλά ο τραγουδιστής πραγματικά... κατέθεσε! Τόση ζωντάνια, παλμός, τρομερή επικοινωνία με το κοινό, πάθος, θεατρικότητα (με την καλή, την πολύ καλή έννοια)... με έκανε να χοροπηδάω σαν κατσίκι για τραγούδια τους που είχα ξανακούσει μια φορά με το ζόρι! Όχι μόνο εμένα, όλους! Και από φωνή δεν το συζητώ... μας έστειλε! Φίλοι που τον είχαν δει σε παλιότερο live ('09 νομίζω) είπαν ότι έχει εξελιχθεί φοβερά από τότε. Αν ξαναέρθουν θα τους ξαναδω, με όποιους κι αν παίζουν μαζί!