Με τη διαφορά βέβαια ότι όλα αυτά τα ωραία και μη αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της "Ελλάδας που ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της".Όπως και η υπερπαραγωγή βιβλίων, εξαιρετικής μετριότητας βέβαια ως γενικό κλίμα σε σχέση με τα ρεύματα των πρώτων δεκαετιών της Μεταπολίτευσης. Είτε πήρες σπίτι με πισίνα είτε καταξοδεύτηκες σε τόμους φιλοσοφίας και CD με μουσική των Άνδεων, το αφήγημα της "σπατάλης" ίδιο είναι. Και ο δεύτερος το πληρώνει χειρότερα από τον πρώτο.Δεν γίνεται όταν ζητούνται ευθύνες από "εμάς" να είμαστε εν πλήρει συγχύσει αθώοι ενώ όταν ζητούνται από τους "άλλους" να λέμε ότι όφειλαν να φροντίσουν, να ξέρουν, να ενημερωθούν, να μην ουρούν εκεί, να μην κάνουν αυτό, να μην αμελήσουν το άλλο.Καθ' ότι σε όλες τις κρίσιμες διενέξεις πήρατε πλευρά και καλά κάματε. Όμως η πλευρά αυτή ήταν με τα "φιλελεύθερα", που λέτε, στόματα. Αυτά που δεν δέχονται τους αθώους με τις συγχύσεις τους.Κάνω λάθος; Μπα, δεν νομίζω. Scripta manent.(Τώρα, το ότι η Βαβέλ και το Παρά Πέντε ξαφνικά λογίζονται για lifestyle περιοδικά καλύτερα να μείνει ασχολίαστο... Και με το συμπάθιο, αλλά τον Γκαινζμπούρ και τον Γκίνσμπεργκ δεν περιμέναμε κάποιοι τον Κωστόπουλο να μας τους μάθει, για δε τον Αλτάν, ε, ας υπάρξει κάποιο όριο.)