Δεν κατάλαβα ακριβώς την έννοια της "υπεράσπισης" της γενιάς σας που λέτε. Μου μοιάζει σαν να προσπαθείτε να δικαιολογηθείτε ενώ αναγνωρίζετε τα λάθη σας αλλά αρνήστε την ευθύνη τους (π.χ. φταίνε οι γονείς μας που μεγάλωσαν στην Κατοχή). Για μένα η ουσία είναι μία:>>Ουδέποτε είχαμε υποψιαστεί πως ο λογαριασμός θα ερχόταν, στο γύρισμα του χρόνου, σε εμάς. Και στα παιδιά μας. Όλα όσα γίνονταν ήταν πλήρως εν γνώσει της γενιάς σας (και όχι μόνο), δεν δικαιολογείται εδώ άγνοια ή αφέλεια. Και η γενιά αυτή τα ανέχτηκε γιατί δεν πίστευε ότι ο λογαριασμός θα ερχόταν σε αυτή. Το οποίο για να είμαστε ειλικρινείς και να μη το παίζουμε μετά Χριστόν προφήτες είναι και λογικό, κανείς δεν το πίστευε. Αλλά το ότι θα το πλήρωναν τα παιδιά σας ήταν προφανές εδώ και πολλά χρόνια, πριν την κρίση, η κρίση απλώς μετέφερε το λογαριασμό λίγο νωρίτερα. Και ο λόγος που κάνατε ότι δεν το βλέπατε ήταν ότι δε σας συνέφερε. Βόλευε καλύτερα να πιστεύεις ότι αν μαζέψω εγώ αρκετά (ένα σπίτι ακόμα για το παιδί, ένα εξοχικό) το δικό μου παιδί θα είναι ΟΚ, των άλλων ... ας πρόσεχαν. Αυτή είναι η πιο βαριά κατηγορία που σας προσάπτουν. Και αυτό είναι το λάθος που πρέπει να αποφύγουμε οι "επόμενοι", να βλέπουμε τα πράγματα κοντόφθαλμα με βάση τις δικές μας τσέπες. Να πιστέψουμε ότι το μεγάλο πλήγμα της κρίσης είναι η τωρινές μειώσεις μισθών και όχι το πλήθος αποκλεισμένων από την αγορά εργασίας που εκτρέφεται και έχει έρθει για να μείνει.