#3. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με εμένα. Βρίσκομαι σε παρέες και μπορεί να περάσουν ώρες πριν κάποιος μου μιλήσει, ενώ συνήθως αν δεν μιλήσω εγώ πρώτος δεν μιλάνε άλλοι (κυρίως γυναίκες). Μην το παίρνεις κατάκαρδα ξαδέλφη δεν είναι ούτε η φάτσα σου ούτε τίποτε άλλο, απλά ο κόσμος φοβάται καμιά φορά να προσεγγίσει άτομα που θεωρεί ότι ενδεχομένως δεν θα του δώσουν σημασία ή ότι δεν θα καταφέρει να ανταποκριθεί στο επίπεδο της συζήτησης, οπότε προτιμάει να μένει με όσους αισθάνεται οικείους. Σκέψου απλά: δεν αρμενίζεις στραβά εσύ, στραβός είναι ο γιαλός. #4. O Πώλ Ώστερ δεν είναι αστυνομική λογοτεχνία παρακαλώ. Προτιμήστε κάτι σε Ζάν-Κλώντ Ιζζό ή από κλασσικούς Ρέημοντ Τσάντλερ ή Τζέημς Έλλρου. #7. Φίλε μου κατάλληλη στιγμή δεν υπάρχει. Μπορεί να την πετύχεις να κλαίει μόνη της στην βροχή και να κρατάς μια ομπρέλα και πάλι να μην γίνει η φάση. Όρμα στα τυφλά σαν τον καμικάζι και ότι γίνει.
