#3 Aρχικά να σου πω ότι βρήκα αστεία (όχι γελοία, μη με παρεξηγήσεις, εννοώ ότι μου άρεσε) την περιγραφή της ιστορίας, αν φυσικά δεν είναι θλιβερή και απογοητευτική για την εξέλιξη της σχέσης σας. Είναι όντως από φοβερά αμήχανο έως σοκαριστικό να συνειδητοποιείς μια αδικαιολόγητη (ή δικαιολογημένη) μετάλλαξη σε περισσότερο ή λιγότερο κοντινούς σου, ιδιαίτερα όταν τους γνώριζες καλά και βιωματικά και είσαι σίγουρος για τη διαπίστωση της καταφανούς αλλαγής τους. Έχω κι εγώ δικές μου ανάλογες εμπειρίες με (πρώην για αυτόν ακριβώς το λόγο) φίλους και φίλες - δεν είναι ανάγκη να είναι ζεύγος, συμβαίνει και ατομικά. Αν είναι ακριβώς όπως τα περιγράφεις και δεν τα μεγαλοποιείς ή δεν παραλείπεις σημαντικές παραμέτρους της συμπεριφοράς τους (όπως πχ. μια διαβρωτική αίσθηση χιούμορ ή λεπτού χλευασμού κάτω από την πρώτη ανάγνωσή της) που θα μπορούσαν να ανατρέψουν την εντύπωση που δίνεις για το ύφος τους, τότε η γνώμη μου είναι πως οι φίλοι σου την έχουν ψωνίσει κανονικότατα, την έχουν ψωνίσει μέχρι τις φτέρνες (just show off!). To να αναζητήσεις λόγους, αιτίες ή αφορμές που έγινε αυτό ή να προσπαθήσεις να τους επαναφέρεις στην πρότερη κατάσταση δε θα αλλάξει κάτι, οπότε αν δε γουστάρεις επιδεικτικά άτομα για φίλους, κάν' τους πέρα. Τόσο απλά. #6 Εφόσον οι συγγενείς του αγοριού σου, όπως περιγράφεις, δεν εμπλέκονται χωρίς την ενθάρρυνσή του στο θέμα που σε αφορά (στο γράμμα σου), δε βλέπω πως και γιατί να τους το ξεκόψεις, όπως λες. Το πιθανότερο είναι να σου απαντήσουν ότι σας βοηθάνε εκφράζοντας τις απόψεις τους και τη δική τους αισθητική αντίληψη των πραγμάτων. Και θα έχουν δίκιο, αν όντως δεν επεμβαίνουν παρά μόνο όταν τους ζητείται από τον κουνιάδο/αδερφό τους ή, τέλος πάντων, όταν ο ίδιος τους αφήνει με τον τρόπο του το περιθώριο να το κάνουν. Αν, τώρα, θέλεις να τονίσεις τη γνώμη σου και τη θέση σου στο αγόρι σου, όπως πάλι λες, χωρίς να θίξεις τους συγγενείς του, κάν' το. Δε διαβλέπω ακριβώς τη δυσκολία ως προς το να ξεκαθαρίσεις ωραία και καλά την άποψή σου και τις επιθυμίες σου στον άντρα με τον οποίον δεσμεύεσαι, χωρίς να θίξεις κανέναν - εκτός κι αν υπάρχει πρόβλημα ελλιπούς επικοινωνίας και κατανόησης μεταξύ σας (σ' αυτή την περίπτωση, θεωρώ ότι η επίπλωση του σπιτιού είναι δευτερεύον θέμα μέχρι να λυθεί το ουσιώδες, δηλαδή ένα θεμελιώδες πρόβλημα της μεταξύ σας σχέσης). Τί πιο απλό από το να έχεις γνώμη για το κοινό σας σπίτι και να τη συζητάς μαζί του (υποθέτω ότι θα στο ζητάει κι ο ίδιος εξάλλου); Επίσης, τί πιο απλό να του ζητήσεις (ή να του δηλώσεις, αν έτσι αισθάνεσαι) να μην ξανασυζητήσει/διαπραγματευτεί το θέμα της επίπλωσης και της διακόσμησης, και γενικά της διαμόρφωσης του σπιτιού σας, με τρίτους ή/και ειδικά με αυτούς τους ανθρώπους, διότι σε κάνει να δυσφορείς και σε φέρνει σε δύσκολη θέση, καθώς διαφωνείς με το γούστο τους; Δεν είναι απαραίτητο να έχει λόγο κανένας άλλος πέρα από το ζευγάρι για ζητήματα που ενδιαφέρουν και αφορούν το ίδιο το ζευγάρι.Αλλά αν το πρόβλημα εντοπίζεται στο ότι δεν υποφέρεις την οικογένεια του ανθρώπου με τον οποίον συζείς/θα συζήσεις (ή έστω μόνο αυτά τα δυο μέλη της), φοβάμαι ότι είναι συνθετότερο. Θα πρέπει να το χειριστείς έξυπνα, διακριτικά αλλά και αποφασιστικά και εκείνος που κυρίως θα πρέπει να αναλάβει δράση σ' αυτό το σημείο είναι το αγόρι σου. Μίλα του και αντιμετωπίστε το πρόβλημα από κοινού - είναι κοινό, εξάλλου. Ένα ζευγάρι μοιράζεται όλα τα προβλήματα που προκύπτουν στον έναν ή στον άλλον (αυτό συνιστά τη συντροφικότητα).
