#2 Α, μπα εσύ σωστά τα λες, αλλά εγώ τους καμένους από αναίτια, υστερική ζήλεια σε κάθε περίπτωση τους συμπονώ, και μάλιστα 10 φορές περισσότερο από τους κερατωμένους.Αλλά για να στα πει κι εσένα κάποιος αγαπητέ ανώνυμε επιστολογράφε (και εννοώ για θέματα πέραν της εκφραστικής σου ασυναρτησίας, η οποία πιστεύω ότι οφείλεται απλώς σε σύγχυση και τίποτε παραπάνω):Τι κάθεσαι κι εσύ, καλέ μου, φύγε! Την αγαπάς; Να μην την αγαπάς! Κι αν τέλος πάντως την αγαπάς, ε πίστεψέ με μόνο καλό της κάνεις. Η εγκατάλειψη από το αντικείμενο του πόθου και της καταπίεσής τους είναι η μόνη "μεταφορική φάπα" που αξίζει σε αυτά τα άτομα. Βασικά λαμβάνοντας υπόψη την χρονοκαθυστέρηση δημοσίευσης των επιστολών, ελπίζω να το έχεις κάνει ήδη.