2/ όλα στην ώρα τους. Ξέρω άτομα που αυτά που κάνεις τα κάνουν στα 40 φεύγα τους. Και δεν τους καίει κιόλας (γιατί άλλωστε; Αφού περνάν καλά!) Κάποια στιγμή η οικογένεια (λογικά) θα κόψει και τα επιδόματα, οπότε θα πιεστείς να αναλάβεις κάποιες πρωτοβουλίες/ ευθύνες. Ίσως πάψεις να νοιώθεις κηφήνας τότε. Πάντως, όντας σε μεγαλύτερη ηλικία, με γαμάτη δουλειά, σε γαμάτο περιβάλλον, με γαμάτους φίλους, με ασχολίες που με γεμίζουν και γενικά περνώντας λιγότερη ώρα κλαμπάροντας, δε θα λείψω στην ανθρωπότητα αν πάψω να υπάρχω :)