Ποκοπίκο το να αποδεχτεί ένας γονιός οτι το παιδί του δεν θέλει να έχει μια μόνιμη σχέση ή να κάνει παιδί δε θα του δημιουργήσει ψυχολογικά προβλήματα. Γιατί πολύ απλά πρέπει να αποδεχτεί οτι τα πράγματα δεν είναι άσπρα ή μαύρα, δεν υπάρχει ο σωστός ή λάθος δρόμος. Κατανόηση θα δείξεις στους γονείς σου δεν λέω το αντίθετο, όμως όχι σε θέματα που έχουν να κάνουν με το πως θα ζήσεις τη ζωή σου. Γιατί κατανόηση σημαίνει και συμφωνία κι άρα αποδοχή μέχρι κάποιο σημείο. Αν η #2 κατανοεί την ανησυχία της μητέρας της οτι αν δεν βρει άντρα θα είναι μια ανάξια γυναίκα και μετά το να το κατανοεί δικαιολογεί την άποψη της μητέρας της κι άρα την ενστερνίζεται μέχρι ένα βαθμό (και ίσως να συμβαίνει αυτό και γι αυτό να αισθάνεται άσχημα). Κατ αυτή τη λογική αν ένας γονιός ανησυχεί που το παιδί του είναι γκέι γιατί αναθεωρεί όλη την κοσμοθεωρία του το παιδί θα πρέπει να το κατανοήσει; Και να το αποδεχτεί; Και να αφήνει τον γονιό να του λέει πόσο κακό είναι που είναι γκει; Το από μια ηλικία και μετά ίσως το κατανοώ σε ανθρώπους στα 85-90 όμως σε νεότερες ηλικίες όχι! Ισα ίσα επειδή οι γονείς έχουν μεγαλύτερη πείρα στη ζωή θα έπρεπε να δείχνουν μεγαλύτερη κατανόηση και να μην είναι τόσο στενόμυαλοι. Ας μην χρησιμοποιούμε την ηλικία ως δικαιολογία. Γιατί πχ ένας άνθρωπος στα 60 του να μπορεί να μάθει τα social media και να τα χρησιμοποιεί όμως να μην μπορεί να κατανοήσει οτι το παιδί του δεν θέλει να αποκτήσει παιδια;