#1 Πάντως εγώ που είχα πάντα ελάχιστη τριχοφυία (τύπου θα μπορούσα να μην έχω κάνει ποτέ αποτρίχωση) είχα λυσσάξει να ξουριστώ γιατί στα εφηβικά μάτια είναι κι ένα σημάδι ωριμότητας, αφήνεις πίσω την παιδική ηλικία κλπ κλπ. Με το ζόρι με κράτησε η μητέρα μου ως τα 14 λέγοντάς μου ότι θα το κάνω μια ζωή και θα βαρεθώ άρα γιατί να ξεκινήσω από νωρίς αν δε χρειάζεται; Πραγματικά αυτό ήταν το κίνητρό της. Πάντως λέγε-λέγε, γιατί είχα αρχίσει να νιώθω μειονεκτικά σε σχέση με συμμαθήτριες, κάποια στιγμή ενέδωσε και μου έκανε το πρώτο μάθημα αποτρίχωσης. (Για ξυραφι δεν το συζητούσε καν και καλά έκανε νομίζω, μέσα στα χρόνια η τριχοφυία μειώθηκε κι άλλο με την αποτρίχωση). Όσο μπορείς καθυστέρησε το γιατί πραγματικά μεγαλώνοντας θα σκέφτεσαι συχνά πυκνα "ποιος ξυρίζεται τώρα". Αλλά αν δε νιώθεις άνετα, ήρθε η ώρα σου!