Ας γράψω κι εγώ τη γνώμη μου, που ο φόρτος εργασίας της προηγούμενες ημέρες δε μου το επέτρεψε. Το Σάββατο έτρωγα έξω συναγρίδα με το φίλο μου και ένα φιλικό ζευγάρι. Δεν ασχολούμαι με τη Εurovision. Tην επομένη έμαθα τί έγινε. Να είμαι ειλικρινής θεωρώ τη Eurovision ένα light και κοινότυπο διαγωνισμό pop, με απλοϊκά τραγουδάκια και γενικά δε νομίζω ότι τούτο διέφερε.Εκείνο που βλέπω είναι ότι κάποιοι δε σχολιάζουν το τραγούδι, αλλά επιτίθεται σα λυσσασμένες τσούχτρες στην Conchita. Επιτίθενται με αισχροπάθεια, δηλαδή με υπέρ του δέοντος και ηδονιστική διάθεση για αισχρή και χυδαία αναφορά προς το πρόσωπό της. Να πω ότι μου αρέσει ερωτικά; Κάθε άλλο. Aλλά μόνο όποιος αρέσει σε μένα αξίζει μια θέση στον ήλιο; Πρώτο λάθος που κάνουν. Δεύτερο: την απλή ύπαρξη δίπλα μας, στη δουλειά, στο διπλανό διαμέρισμα, τη θεωρούν καταπάτηση κάποιου δικού τους προσωπικού χώρου. Δεν έχουν καμιά τέτοια δικαιοδοσία, να απαιτούν να μην υπάρχει. Πολύ θα ήθελα να κάνουν ένα μπάνιο το καλοκαίρι σε τούτον τον τόπο και οι διαφυλικοί - διεμφυλικοί (τη διαφορά θα έπρεπε κε Αρβανιτόπουλε να τη διδάσκονται τα παιδιά στα σχολεία, αντί να στέλνετε προεκλογικό υλικό .... μέσω του υποργείου, για λογαριαμό κάποιων υποψηφίων στον Πειραιά λέμε).Υπερτιμημένη φούσκα και μέγα πρόσχημα των αντι-ομοερωτιστών είναι και τα λεγόμενα "πρότυπα προς τους νέους". Αν κάποιοι νέοι έχουν απόλυτη ανάγκη να προστεθούν μέσα στη δημόσια θέα και κάποια θετικά πρότυπα γι' αυτούς, είναι οι lgbt νέοι. Oι άλλοι, τί είχαν, τί έχασαν. Όμως για τους lgbt νέους, η απαίτηση των συντηρητικών είναι να μεγαλώνουν σε συνθήκες που δεν επιτρέπουν την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους και της αυτοεκτίμησής τους.Παρακμιακή η Ευρώπη; Μάλλον όχι. Άλλοι είναι εκείνοι, που κοιτάνε να φύγουν όπως-όπως οι πολίτες τους από εκεί. Τα παρηκμασμένα στοιχεία στην ΕΕ και στην Ελλάδα, θεωρούν παρακμή να διατυπώσεις το νέο και το διαφορετικό, ενώ παρακμή είναι να μην τολμάς να βγεις από την πεπατημένη. Σε τούτον τον τόπο, αν δε σταθούμε κριτικά και αγέρωχα, τόσο απέναντι στην Αρχαιότητα, όσο και στο Βυζάντιο, δεν πρόκειται να πάμε μπροστά. Να διδαχθούμε, αλλά και να μη συμφωνούμε σε πολλά. Να διατηρούμε το δικαίωμα να ορίσουμε άλλως πως τα πράγματα και να δούμε αλλιώς τον κόσμο και να μην το εκχωρούμε (που δε γίνεται) σε ανθρώπους που πια δε ζουν, τους προγόνους.
